Co to jest smutek antycypacyjny? Jak to wygląda i jak sobie z tym radzić

Wyczekujący smutek to żal z powodu zakończenia, o którym wiemy, że nadchodzi, ale jeszcze się nie wydarzyło. „Moglibyśmy powiedzieć, że to smutek, który zaczyna się za każdym razem, gdy zdajemy sobie sprawę, że śmierć lub inny rodzaj straty jest nieuchronny” – mówi Litsa Williams, MA, LCSW-C, współzałożycielka whatsyourgrief.com. „To nie musi być krótkoterminowe – może to być coś długoterminowego – ale zaczyna się, gdy mamy świadomość." 

Żałoba antycypacyjna różni się od żalu po stracie, ponieważ strata nie jest jeszcze konkretna, więc istnieje domysły i pytania dziejące się w naszych umysłach. „Nasz mózg próbuje sobie wyobrazić, jak będzie wyglądał świat i jak będzie się czuł po tej stracie, co oczywiście bardzo różni się od życia w rzeczywistości tej straty” – mówi Williams. Tak więc przybliżenie może nie być zbliżone do tego, jak naprawdę rozgrywa się strata, ponieważ smutek jest niezwykle złożoną emocją. „Żal jest tak różny dla każdej osoby, niezależnie od tego, czy jest przed, czy po stracie” – mówi Kriston Wenzel, LBSW, CT, specjalista ds. żałoby w Hospicjum Doliny Rzeki Czerwonej w Fargo, N.D.

Przewidywanie żalu jest trudne, ale nie jest bezcelowe. Ci, którzy doświadczają nagłej straty, nie byli w stanie „zaplanować” (że tak powiem) ani przetworzyć sposobu, w jaki zmienia się ich życie w taki sam sposób, jak ktoś, kto siedział z wyczekującym smutkiem. „Przy przewidywanych stratach możemy sobie wyobrazić, że ta osoba nie będzie w stanie wypełnić przestrzeni i ról, które mamy przyzwyczailiśmy się do ich posiadania i możemy pomyśleć o tym, co zrobimy i jak wypełnimy te przestrzenie” – mówi Williamsa. (Dotyczy to również innych rodzajów strat, nie tylko zgonów.) „Nieoczekiwane straty są znacznie bardziej destabilizujące, ponieważ nie byliśmy w stanie pogodzić się z możliwością straty” – wyjaśnia.

Jednak powszechnym błędem jest przekonanie, że przewidywanie żalu w jakiś sposób łagodzi lub zmniejsza uczucie żalu, gdy nastąpi strata. „Ludzie będą myśleć, że przygotowali się emocjonalnie, ponieważ wyobrażali sobie stratę, ale to, co się dzieje, jest zwykle odwrotne. Zdają sobie sprawę, że jest inaczej lub gorzej, niż sobie wyobrażali”, co może być trudne, mówi Williams. Wenzel wspomina przyjaciela, którego mąż zmarł na chorobę Lou Gerhiga po długiej walce z nią: „Powiedziała mi [pod koniec jego życia] »Już się rozpaczałem. Skończyłem. Czuję, że przeszedłem przez wszystko, co musiałem. A potem umarł. Zadzwoniła do mnie i powiedziała: „Chyba nie było to takie proste, prawda?”. Nikt z nas nie wie, co będziemy czuć”.

Podczas gdy żałoba uprzedzająca poprzedza żałobę po stracie, oznaki i uczucia są bardzo podobne: napady płaczu, Gniew, lęk, depresja, strach i słaba koncentracja mogą być wskaźnikami, których tego doświadczasz uczucie. Możesz nawet nie być w stanie jeszcze powiązać swoich uczuć z żalem, którego doświadczasz. Czasami może to być bardziej abstrakcyjny związek niż żałoba po stracie, ponieważ trudniej jest przyznać, że żałoba jest tym, co czujesz, gdy strata jeszcze nie nastąpiła.

„A żałoba wyczekiwania może nie oznaczać, że odczuwasz smutek z powodu śmierci” – mówi Wenzel. „Może to być również smutek z powodu tego, że nigdy więcej nie zrobisz czegoś z tą osobą, lub smutek z powodu pierwsza rocznica ślubu bez nich [na horyzoncie]”. Przewidywana żałoba może również wywoływać intensywne poczucie winy, wyjaśnia Williamsa. „Ludzie często czują, że powinni przez cały czas mieć nadzieję, i może to wydawać się zdradą tej nadziei, jeśli zaczynamy wyobrażać sobie świat bez tej osoby” – mówi. Ale ważne jest, aby zrozumieć, że tak nie jest – wszystkie te uczucia są bardzo, bardzo ważne i normalne.

ZWIĄZANE Z:5 znaków ostrzegawczych, które mogą Cię przygnębić (i nie tylko w złym nastroju)

Po pierwsze, nie daj się pobić. „Możesz poczuć dwie rzeczy na raz! Możesz być pełen nadziei i nadal być realistą” – mówi Williams. „Przewidywanie żalu nie oznacza, że ​​się poddałeś”. A to oznacza pozwolenie sobie naprawdę czuć smutek. Nawet jeśli jest to bolesne, próba uniknięcia go w końcu tylko utrudni.

„Spróbuj stworzyć przestrzeń dla tego żalu” – mówi Williams. „Wiele osób uważa, że ​​bardzo pomocne jest odłożenie na bok „czasu żalu” i pisanie w dzienniku, tworzenie dzieł sztuki lub po prostu spędzanie czasu z tą osobą”. Stworzenie tej przestrzeni może nie tylko pomóc ci uniknąć uczucia odrętwienia lub odłączenia, ale może również pomóc, jeśli jest odwrotnie, gdy wydaje się smutek przytłaczający. Przeznaczając czas na doświadczenie swoich uczuć, mówi Williams, jeśli poczujesz falę, która nadejdzie na ciebie o pracy, możesz to przyznać, pamiętając, że dasz sobie czas na zapisanie tego w dzienniku noc. „Odłożenie miejsca na bok pomaga poczuć pewne poczucie kontroli – coś, czego nie mamy zbyt wiele, gdy się opłakujemy” – mówi Williams.

Możesz także popracować nad swoim „planem” żalu, że tak powiem, mówi Wenzel, jeśli jesteś osobą, dla której to byłoby uzdrowienie. „Zacznij myśleć: jakie masz plany? Jak zamierzasz uhonorować życie tej osoby? Ludzie mają ochotę będzie ciężko, nie wiem, co zrobię, nie będę mógł wstać z łóżka. Ale jeśli możesz przeformułować to w sensie „co zamierzasz zrobić, aby uhonorować życie, którym żyli? ”, to może być bardzo pomocne dla ludzi” – mówi.

Tego rodzaju pytania mogą być również pomocne, jeśli przewidujesz smutek związany z nadchodzącym przeprowadzką, zwierzakiem, a nawet częścią swojego życia. „Strata to coś, z czym wszyscy musimy się zmierzyć, bez względu na to, czy jest to utrata związku, przyjaciół, pracy czy pieniędzy” – mówi Wenzel. „Żal to żal. Ale jeśli uda nam się stawić temu czoła w bardziej pozytywny sposób, może to nie być dla nas tak przytłaczające”.