Nie możesz (i nie powinieneś) spieszyć się z miłością

[Uwaga: Wersja tego artykułu pojawiła się po raz pierwszy w wydaniu Real Simple z lutego 2014 roku.]

Pracę w czasopismach rozpocząłem w latach 90. jako niezależny pisarz, a jedna z moich pierwszych opowiadań dotyczyła stosunkowo nowej kampanii abstynencji dla nastolatków pod nazwą True Love Waits. Miałem 20 lat, a.k.a., Dekadę Ciemności. Miałem zupełnie nowy stopień naukowy, który okazał się kolejnym błędem w mojej podróży po studiach - pracując dla firmy produkującej filmy, która miała wkrótce zamknąć drzwi; pisanie powieści, która była zbyt okropna, aby ją opublikować; i spał na łóżku na poddaszu w maleńkim mieszkaniu w Nowym Jorku, po drugiej stronie korytarza od tajemniczego nadtlenionego mężczyzny o imieniu Tom, który miał wiele kotów, w których przedpokój oddzielający drzwi wejściowe od moich zawsze pachniało kuwetą, w której nie zmieniono, och, 35 lat
Jedyne, co zdawało się działać, to mój związek z moim chłopakiem, który zapewniał mnie, że moje życie okaże się OK. Kiedy dostałem zadanie napisania historii o True Love Waits, pojawił się lekki błysk. Może uda się zarobić na życie dla magazynu. Może nie musiałbym wspinać się po drabinie, aby położyć się do łóżka przez resztę życia, lub wąchać kuwetę podczas przygotowywania obiadu. Może mój chłopak miał rację.

Nie myślałem o True Love Waits od lat, dopóki nie przeczytałem „You Cantt Hurry Love” w naszym lutowym numerze. Historia - która profiluje cztery pary, które wyszły za mąż w późnym wieku - nie ma nic wspólnego z abstynencją i nastolatkami, chociaż zarówno kampania, jak i pary w naszej historii są motywowane przez pewien rodzaj wiary. Weźmy na przykład Terry'ego Brittona. Terry poznał swoją żonę, Emilie Danielson, kiedy byli studentami pierwszego roku studiów, w 1960 roku… i pozostał kawalerem aż do ślubu
Emilie w 2012 roku. W wieku 69 lat. Pomimo tego, że zaproponowały go trzy dziewczyny w ciągu jego życia. „Nigdy nie chciałbym poślubić żadnej innej kobiety”, powiedział pisarzowi Stephanie Booth. Terry miał przekonanie, że Emilie w 1960 roku będzie tą samą Emilie w 2012 roku. I wiara we własne uczucia.
Czytanie historii w „You Cantt Hurry Love” sprawiło, że spojrzałem wstecz na moje życie z chłopakiem, który powiedział mi w Dekadzie Ciemności, że wszystko będzie dobrze. Jesteśmy małżeństwem od 22 lat. W tym czasie zirytowałem go, rozwścieczyłem go, rozczarowałem i sprawiłem, że cierpliwie udawał zainteresowanie, powtarzając ciągle te same historie. Krótko mówiąc, jesteśmy dość przeciętnym małżeństwem. W niektóre dni prawdziwa miłość jest bardziej bezpośrednia niż w innych. Ale wiara jest zawsze obecna.