Czego karta indeksowa może nauczyć Cię na temat zdrowienia po traumie?

Trauma to reakcja emocjonalna na ostre, negatywne wydarzenie. Chociaż sytuacji, które mogą wywołać reakcję traumową, jest wiele, do najczęstszych należą śmierć bliskiej osoby, poważny wypadek, napaść na tle seksualnym, romans małżeński, a nawet utratę domu w pożarze. Kiedy trauma przydarza się nam osobiście, czasami nazywa się ją „traumą bezpośrednią”, ale kiedy jesteśmy świadkami tego, co przydarzyło się komuś innemu, nazywa się to „traumą pośrednią”.

Jako psycholog większość mojej pracy polega na pomaganiu ludziom w procesie zdrowienia po narażeniu na takie czynniki traumatyczny wydarzenia. W pewnym momencie wszyscy doświadczymy bólu spowodowanego traumatycznym wydarzeniem, ponieważ nikt nie uniknie życia bez bólu i śmierci ważnych osób w naszym życiu. Faktycznie, wg psychoanalityczny filozof Ernest Becker (którego przełomowe dzieło, Zaprzeczenie śmierci, zdobył Nagrodę Pulitzera w 1974 r.), prawie wszystkie ludzkie przedsięwzięcia – nauka, religia, rząd, wojna, sztuka, literatura itd. – są w jakiś sposób

mechanizmy obronne pomaga nam odwrócić uwagę od traumy spowodowanej śmiercią i stratą.

„Kiedy ból minie?”

Pytanie, które najczęściej słyszę, pracując z osobą, która doświadczyła jakiejkolwiek traumy lub straty, brzmi: „Kiedy ból minie”. odejść?” Moja reakcja zwykle przybiera formę fizycznej demonstracji za pomocą karty katalogowej (jak na rysunku 1 w lewy). Demonstrację rozpoczynam od trzymania karty kilka cali od oczu danej osoby, tak aby zajmowała prawie 100 procent jej pola widzenia, jak na rysunku 1 po lewej stronie.

Następnie poproszę osobę, aby opowiedziała mi o czymś aktualnym – wiadomościach lub czymś, co dzieje się w jej życiu osobistym – i za każdą nową rzecz, którą mi powie, cofam się o kilka cali. Po przesunięciu całej stopy do tyłu karta indeksowa, choć nadal duża, zajmuje obecnie tylko 50 procent pola widzenia osoby (patrz rysunek 2 poniżej). Choć karta nie zniknęła, inne rzeczy wokół niej zaczynają przyciągać uwagę tej osoby uwaga i ciekawość.

Mimo że większość osób, z którymi wykonuję to ćwiczenie, ma trudności ze skupieniem się na czymkolwiek innym Ale ich traumę, w tej części demonstracji mogą przyznać, że otacza ich coś więcej niż tylko trauma: po prostu nie są jeszcze zbytnio zainteresowani żadną z tych innych rzeczy. Pod względem czasu okres ten reprezentuje pierwsze trzy miesiące po urazie. To ważny moment, ale z mojego doświadczenia klinicznego wynika, że ​​przejście z tej fazy do następnej jest najważniejszym okresem w procesie zdrowienia po traumie.

Po otrzymaniu większej liczby aktualizacji i przesunięciu się o kolejne dwa metry karta indeksowa obejmuje obecnie tylko około 10 procent pola widzenia człowieka (patrz rysunek 3 poniżej). Dla niektórych osób ten krok z powrotem do trzech stóp może być podobny do tego, jak czuje się dana osoba po upływie dwóch do trzech lat od traumy; jeśli jednak dana osoba była znacznie aktywna, ten poziom postępu można osiągnąć w ciągu 6 do 12 miesięcy po urazie.

Istnieje oczywiście wiele innych czynników, w tym stopień bezpośredniego narażenia na traumę, czy ból fizyczny lub uraz nadal się utrzymuje i czy nadal są ważne rocznice lub święta horyzont. Jednak biorąc wszystko pod uwagę, z mojego doświadczenia klinicznego wynika, że ​​to najlepszy sposób Poprzez traumą jest bycie tak aktywnym, jak to tylko możliwe – zwłaszcza poza domem – i poszukiwanie jak największej liczby nowych doświadczeń, ile można tolerować.

W niektórych przypadkach okoliczności wymagają, aby pacjent pozostał zajęty, aby przeżyć. Na różnych etapach pracowałem z pacjentami, którzy w traumatyczny sposób stracili członków rodziny, ale ich zatrudnienie i... sytuacja ekonomiczna nakazywała im pracę według stałego harmonogramu (lub nawet dodanie drugiej pracy) po krótkiej żałobie okres. Czasami czynniki zewnętrzne, takie jak niepewna sytuacja finansowa wymagająca większej liczby godzin, mogą być: błogosławieństwo w przebraniu, wypychanie danej osoby z domu (i zwykle w towarzystwie innych ludzi) na dłuższy okres czasu czas.

Po otrzymaniu kilku kolejnych aktualizacji i cofnięciu się o 3 metry karta indeksowa obejmuje jedynie około 2 procent pola widzenia człowieka. Rysunek 4 przedstawia kartę indeksową, która jest ledwo widoczna, ale nadal można ją rozpoznać wśród innych obiektów, chociaż trzeba teraz zrobić wszystko, co w jej mocy, aby jej poszukać. Podobnie jest z bólem spowodowanym traumą na tym etapie, zwłaszcza jeśli utrzymuje się stały poziom aktywności przez kilka lat.

W prawdziwym życiu Rysunek 4 przedstawia etap zdrowienia po traumie, w którym danej osobie można przypomnieć o swojej traumie jedynie w wybranych momentach, np. rocznicę wydarzenia (lub jeśli trauma dotyczy innej osoby, w urodziny tej osoby) lub jeśli dana osoba otrzyma nieoczekiwane, spontaniczne przypomnienie, np. zdjęcie pamięć NA Facebook. Alternatywnie, czasami osoba czuje się winna, że ​​„odchodzi” od obsesyjnych, natrętnych myśli o traumie i poczuje potrzebę szukania przypomnień, aby albo paradoksalnie ukarać się, albo Do strach aby mogli o tym całkowicie zapomnieć. W każdym przypadku te rzadkie przypomnienia nadal wywołują ból, ale zwykle nie tak duży, jak kiedyś.

Zalecenia

Poniżej znajduje się kilka zaleceń, które pomogą ludziom wycofać się karta indeksu urazów do najdalszego możliwego punktu w ich mentalnym polu widzenia. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​zaleceń tych nie należy wdrażać przed upływem sześciomiesięcznego terminu bezpośrednio po urazie zwykle wymaga, aby dana osoba tymczasowo wycofała się do swojej strefy komfortu i pozwoliła sobie na to rany się zamykają. Jednak zbyt długie przebywanie w strefie komfortu może prowadzić do utworzenia się wokół niego „skorupy”, która utrudnia mu nie tylko opuszczenie strefy komfortu, ale także przekroczenie traumy i związanego z nią bólu.

Dlatego najlepszym momentem na rozpoczęcie wdrażania niektórych z tych zaleceń jest okres od 6 do 12 miesięcy po urazie.

• Rozpocznij nową aktywność, która nie jest związana z rekonwalescencją po traumie.
• Rozpocznij transmisję strumieniową nowego serialu telewizyjnego.
• Kontynuuj pracę wolontariacką.
• Spróbuj kontynuować Edukacja zajęcia z interesującej Cię dziedziny w lokalnej bibliotece lub szkole średniej.
• Naucz się nowego instrumentu muzycznego.
• Dołącz do grupy spotkań wokół aktywności, która Cię interesuje.

Głównym celem każdego z tych zaleceń jest zapobieganie: skorupa izolacji od formowania poprzez zwiększenie ekspozycji społecznej, generowanie nowych połączeń mózgowych i tworzenie kolejnych znaczące wspomnienia z niedawnej przeszłości, aby konkurować ze wspomnieniami traumy i jej skutków następstwa.