Pierwsze OCD. Teraz Parkinson? Mam to!

Od ponad 15 lat rozmawiam i piszę o życiu z obsesyjno-kompulsyjne zaburzenie lub OCD. Napisałem na ten temat dwie książki, byłem krajowym rzecznikiem Międzynarodowej Fundacji OCD, przemawiał na konferencjach w całym kraju i udzielił niezliczonych wywiadów medialnych na temat tak zwanego Wątpienia Choroba.

Ta pomoc wydawała się powołaniem życiowym i rzeczywiście tak było. Ale jak się okazuje, wszechświat ma wobec mnie dodatkowe plany wsparcia. Dwa miesiące temu, po prawie roku pozornie niezwiązanych ze sobą problemów medycznych, szeregu badań i konsultacji z wieloma specjalistami, postawiono mi nową diagnozę: choroba Parkinsona.

Nie widziałem, że ten nadchodzi!

O PD nie wiedziałem prawie nic. Czyż nie o to chodziło Michaelowi J. Lis ma? To zwyrodnieniowe, prawda? Brak lekarstwa? Czy spędzę resztę życia trzęsąc się i upadając?

Z pomocą Fundacji Parkinsona i Fundacji MJF zacząłem zbierać odpowiedzi – pełnych nadziei – i pod opieką wspaniałego neurologa specjalizującego się w zaburzeniach ruchowych, I zaczął nowy

lek to już robi ogromną różnicę w leczeniu moich symptomów.

Ale co teraz?

Jestem facetem z OCD. Nie znam chorób psychicznych fizyczny wyzwania. Czy ja też powinnam otwarcie mówić o tej podróży? Jaka jest moja rola na tej nowej arenie?

I wtedy do mnie dotarło: prawdziwym sednem mojego wsparcia na przestrzeni lat nie było tak naprawdę zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, ale raczej to, co zacząłem nazywać Większym Dobrem motywacja co pozwoliło mi rozwijać się z tą chorobą.

Wybieranie większego dobra

Koncepcja jest prosta: wybierz dążenie do celu zamiar- I praca-napędzany cele, a nie strach- I wątpliwość-napędzany a odnajdziesz wewnętrzną siłę, o której istnieniu nie miałeś pojęcia. Z tą zmianą w moim podejmowanie decyzjiudało mi się wykonać ciężką pracę związaną z leczeniem zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i nauczyć się radzić sobie z obsesjami i kompulsjami.

Czy zatem nie mogę zastosować tej samej strategii w przypadku nowych wyzwań związanych z chorobą Parkinsona?

Jestem pewien, że odpowiedź brzmi „tak” i wiem to ze swojej pracy w firmie Przeciwności losu 2 Sojusz rzecznictwa, organizacji non-profit, której jestem współzałożycielką w 2011 roku. Dzięki A2A poznałem wszelkiego rodzaju niezwykłych, motywowanych przeciwnościami losu zwolenników, którzy stawiają czoła wyzwaniom, od ALS i raka po powrót do zdrowia po udarze i paraliż. I wszyscy poprzez swoje działania demonstrują, że pomagamy sobie, pomagając innym.

Hmm. Więc może to właśnie przygotował dla mnie wszechświat: możliwość wykorzystania tego, czego nauczyłem się o Większym Dobru motywację w świecie zdrowia psychicznego i pokazać, jak można ją zastosować w przypadku nowych wyzwań związanych ze zdrowiem fizycznym świat.

Być może moja droga nie jest nowa, ale szersza wersja tej, którą przeszedłem.

Tak się składa, że ​​większość ostatniego roku spędziłem na badaniu starożytnego stoika filozofia na nowy projekt pisarski i zacząłem doceniać, jak wiele to kosztuje mądrość stanowi podstawę systemu motywacyjnego School of Hard Knocks, o którym pisałem w moich książkach.

Amora Fati

Stoicy mają motto: Amora Fati, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „kochać swój los”. Praca z tą koncepcją może być trudna – zwłaszcza w trudnych czasach – ale jak wyjaśnia pisarz Ryan Holiday, reprezentuje ona „stoicki sposób myślenia, który przyjmujesz, aby jak najlepiej wykorzystać wszystko, co się wydarza: traktowanie każdej chwili – niezależnie od tego, jak trudnej – jest czymś, co należy przyjąć, a nie uniknąć.” ¹

Jakieś dwa tysiące lat wcześniej cesarz rzymski Marek Aureliusz ujął to w ten sposób: „Ogień płonący sprawia, że ​​wszystko, co jest w niego wrzucone, sprawia płomień i jasność”.

Przez lata budowałem swój własny ogień podtrzymujący, decydując się patrzeć na moje zmagania z OCD jako na szansę na rozwój. zamiar i pomóż innym przez to przejść praca.

Tym postem zobowiązuję się zrobić to samo w przypadku choroby Parkinsona.

Mam to.

I jeśli zmagasz się z przeciwnościami losu, wiem, że ty też to robisz.