Zaskakująca odporność psychiczna magów

Czy przychodzi Ci na myśl komik, aktor, poeta lub pisarz, który cierpiał na chorobę psychiczną? Być może przyszedł Ci na myśl aktor Robin Williams lub komik Stephen Fry. Być może była to pisarka Virginia Woolf. Cała trójka miała dobrze udokumentowane zmagania zaburzenie afektywne dwubiegunowe.

Choroby psychiczne są kojarzone z kreatywne myslenie przez długi czas. Na przykład w filmie uwieczniono walkę matematyka Johna Nasha ze schizofrenią Piękny umysł (2001).

Badania potwierdzają ten związek, pokazując, że osoby cierpiące na choroby psychiczne, takie jak schizofrenia, są bardziej skłonne do pracy kreatywne prace. Pokazuje także, że grupy kreatywne, m.in Wstań komicy, artyści i naukowcy często częściej borykają się z problemami związanymi ze zdrowiem psychicznym.

Ale czy wszyscy kreatywni ludzie zostali stworzeni równi? Nasz nowy badanie miało na celu zbadanie, czy wyjątkowa grupa twórcza, której nigdy wcześniej nie badano – magowie – wykazywała podobną skłonność do niektórych chorób psychicznych, takich jak schizofrenia. Sprawdziliśmy także, czy częściej występują u nich różnice neurodywergentne, np. autyzm. Wielu badaczy uważa, że ​​zarówno choroba psychiczna, jak i neurodywergencja mogą poprawić kreatywne myślenie. Słynnym przykładem jest naukowiec Temple Grandin; Przypisuje swojemu doświadczeniu bycia ze spektrum autyzmu rozwój:

maszyna do przytulania który pomaga w bardziej humanitarnym obchodzeniu się ze zwierzętami hodowlanymi i został później przyjęty przez innych autystyczny ludzie.

Warunki zdrowia psychicznego mogą wahać się od Lęk Lub depresja Do Zaburzenia osobowości Lub psychoza. Kiedy ktoś doświadcza psychozy, mierzy się to na podstawie: kontinuum, przy czym tylko u osób doświadczających określonych wzorców i epizodów diagnozuje się schizofrenię.

Osoby, u których nie zdiagnozowano klinicznie schizofrenii – na przykład osoby z mniejszą liczbą epizodów lub mniej intensywnymi objawami psychozy – czasami doświadczają odchodząc myślami i zdezorganizowane myślenie. Może to utrudniać koncentrację, ale może być korzystne dla wspierania kreatywności.

Iluzjoniści są wyjątkowi, ponieważ zarówno tworzą własne przedstawienia, jak i je wykonują. W tym sensie są podobni do komediantów. Wiele innych grup kreatywnych albo tworzy, albo występuje, ale nie jedno i drugie. Jednak w przeciwieństwie do komików, w magicznym przedstawieniu stawka jest o wiele większa. Jeśli żart komika nie wyjdzie, może być chwilowo nieprzyjemny, ale jest mało prawdopodobne, że zrujnuje całe przedstawienie. Dzięki kilku dobrym dowcipom, które rozśmieszą publiczność, komik może wrócić na właściwe tory. Dla kontrastu, jedna nieudana sztuczka może być katastrofalna w skutkach, a możliwości odzyskania sił podczas aktu magii mogą być nieliczne.

Dlatego magowie muszą być niezwykle precyzyjni w swoich występach i posiadać wysokie umiejętności techniczne, a wszystko to przy jednoczesnym zapewnieniu rozrywki publiczności. To wyjątkowe środowisko pracy i zestaw umiejętności sprawiają, że są intrygującą grupą kreatywną do nauki. Przeprowadziliśmy własne badania z pomocą profesjonalnego maga.

Magom brakuje magicznego myślenia

W naszym badaniu wzięło udział 195 magików, głównie z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, mających średnio 35 lat doświadczenia w wykonywaniu magii. Byli wśród nich magowie zajmujący się zbliżeniami, mentaliści, eksperci od kart i magowie na dużej scenie. Magowie wypełnili kwestionariusze oceniające ich skłonności do cech autystycznych i psychotycznych. Następnie porównano ich z próbą nie-magów w podobnym przedziale wiekowym i płeć dystrybucji, a także inne grupy twórcze, takie jak komicy, poeci, aktorzy i muzycy.

Magowie nie wykazywali predyspozycji do cech autystycznych, uzyskując podobne wyniki jak populacja ogólna. Magowie jednak zdobyli bramkę niżej na prawie każdym objawie psychotycznym w porównaniu z próbą ogólną i członkami innych grup twórczych. W szczególności magowie wykazali bardzo wysoką zdolność koncentracji, przy niższych poziomach niepokój społecznyoraz mniej przypadków niezwykłych doświadczeń, zniekształconych myśli i halucynacji. Wszystkie te cechy są bardzo korzystne w pracy magów, ponieważ pozwalają im skupić się i zwracać uwagę na swoje rzemiosło bez rozpraszania się.

Magowie, których badaliśmy, również nie wykazywali tendencji do zachowań antyspołecznych i mieli dobre wyniki samokontrola. Chociaż te cechy są cenne dla wielu grup twórczych, takich jak artyści i komicy, są one mniej istotne w przypadku magicznego występu. Przedstawienia magiczne to wydarzenia towarzyskie, często angażujące publiczność, a czasami z udziałem asystentów; bycie przyjacielskim i uprzejmym jest kluczowym składnikiem udanego przedstawienia.

Pod tym względem magowie są bardziej podobni do naukowców, którzy również mają niskie wyniki w zakresie objawów psychotycznych: obaj wymagają wysokiego poziomu organizacji i wytrwałości w swojej pracy. Co więcej, tak jak naukowcy często szukają różnych rozwiązań tego samego problemu, tak magowie mogą wykonać tę samą magiczną sztuczkę na wiele sposobów.

Magowie różnią się poziomem kreatywności w swoich występach. Choć niektórzy magowie potrafią być odważni i innowacyjni (zobacz słynną iluzję latania Davida Copperfielda poniżej), wielu potrafi budować udane kariery, wykonując znane sztuczki, czasem z własnymi ulepszeniami, bez konieczności tworzenia nowych wydziwianie.

W przeciwieństwie do innych grup kreatywnych, które mają większą elastyczność w swojej pracy i mogą improwizować w trakcie swojej pracy występy, pokazy magii wymagają dyscypliny i muszą być powtarzane dokładnie w ten sam sposób w przypadku sztuczek pracować.

Przysięga magika, że ​​nie będzie ujawniać tajemnic kryjących się za sztuczkami, pozwala mu na wielokrotne wykonywanie tych samych sztuczek bez obawy publiczności znudzony a także zachowuje tajemnicę czynu.

Choroba psychiczna i różnice rozwojowe mogą zatem przynieść efekt przeciwny do zamierzonego w pracy maga. Możliwe, że początkującym magom z wyższym poziomem cech psychotycznych i autystycznych trudno będzie odnieść sukces w tym zawodzie.

Ostatecznie nasze badanie pokazuje, że nie wszystkie kreatywne jednostki są sobie równe, a związek między kreatywnością a psychopatologią może być bardziej złożony, niż wcześniej sądzono.

Ten post jest również opublikowany w The Conversation i udostępniony tutaj na licencji Creative Commons.