Najlepszy sposób na uniknięcie ukąszeń psów

Autorzy: Steve Dale i Marc Bekoff¹

Ten tydzień jest Narodowy Tydzień Zapobiegania Ukąszeniom Psów. Panuje ogólna zgoda co do tego, że wielu ugryzień przez psy można uniknąć, jeśli uważnie słuchamy, co mówi nam pies, czasami niezależnie od tego, co mówi jego ludzki opiekun. Podsumowując, pies musi wyrazić zgodę, zanim się wtrącimy przestrzeń osobistai musimy szanować co Oni chcieć.

Co się dzieje z psem

Psy zawsze się komunikują, tak jak ludzie. Czasami ta komunikacja jest jasna. Niewielu odważy się pogłaskać szczekającego i warczącego psa, nawet jeśli przewodnik powie: „Wszystko w porządku”. Co jednak, jeśli przewodnik powie „Wszystko w porządku”, ale pies powie: „Nie jest w porządku”? Pies stoi sztywno i nie patrzy na osobę, która chce go pogłaskać – bez wątpienia mówi: „Wolałbym teraz nie wchodzić w interakcję”, podobnie jak warczący pies. Wszyscy komunikujemy się inaczej. Jeśli zbliży się nieznajomy, z którym nie chcemy się zamienić, niektórzy z nas mogą odejść w drugą stronę podczas gdy inni mogą nie ustępować i mówić: „Odejdź, proszę”. Jeszcze inni mogą w zasadzie zignorować nieznajomy. Podobnie poszczególne psy również komunikują się inaczej. Co więcej, będąc na smyczy, nie mają możliwości odejścia.

W Stanach Zjednoczonych żyje około 63,4 miliona psów, więcej niż kiedykolwiek wcześniej. Większość pogryzień przez psy ma miejsce w rodzinach, a ponieważ nie wszystkie są zgłaszane, rzeczywista liczba pogryzień przez psy jest trudna do dokładnego oszacowania.² Według Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycyny Weterynaryjnej jest to ponad 4,5 miliona osób pogryzionych przez psy rocznie w Stanach Zjednoczonych. Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom około jedna piąta z nich tego wymaga pomoc medyczna. Bez względu na to, jaka jest prawdziwa liczba pogryzień przez psy, wszyscy zgadzają się co do kilku podstawowych faktów – większość ukąszeń zdarza się dzieciom, a większości ukąszeń psów można zapobiec.

Wyniki jedno szczegółowe badanie ukąszeń psów można podsumować w następujący sposób:

• Wśród ukąszeń dorosłych częściej było ofiar płci męskiej, niezależnie od kontekstu ukąszenia.
• Tylko wiek ofiary pozwalał przewidzieć siłę ukąszenia: dorośli zostali ugryzieni mocniej niż niemowlęta, a niemowlęta mocniej niż starsze dzieci.
• Dzieci i niemowlęta były znacznie częstszymi ofiarami niż dorośli. Większość ukąszeń dotyczyła kończyn, a następnie twarzy i szyi. Ukąszenia w okolice twarzy i szyi występowały częściej u dzieci i niemowląt.
• Nieneutralna postawa ciała psa i niektóre przemieszczenie a zachowania uspokajające wzmogły się na około 20 sekund przed ugryzieniem, a ludzie nawiązywali bardziej dotykowy kontakt z psami na 21 sekund przed ugryzieniem.
• Od dziewięciu sekund przed ugryzieniem odnotowano więcej kodów oddalenia się od psa.
• Szczególnie częste były ukąszenia podczas zabawy i łagodne interakcje.
• Stawanie nad psem, głaskanie i krępowanie psa obserwowano proporcjonalnie częściej w pobliżu ugryzienia, zwiększając się w okresie około 20–30 sekund wcześniej.

W badaniu zawarto mądrą radę, aby nie nachylać się nad psem i w razie wątpliwości unikać psa. Podchodzenie do psa z boku również jest dobrym pomysłem, podczas gdy głaskanie psa po tyłku już nie, choć niektóre psy lubią „drapanie po tyłku”.

Znaczenie płynnego posługiwania się językiem „psim”

Psy nigdy nie przestają się z nami komunikować. Na przykład nawet sposób, w jaki jest pies kłamliwy dół może nam powiedzieć: „Jestem dostępny” lub „Daj mi trochę przestrzeni”. Nie ma wątpliwości, że jeśli zapłacimy uwaga z tego, co mówią nam psy, liczba ukąszeń spadnie.

Mogą istnieć powody, dla których szczenię nie chce wchodzić w interakcje. Może być tak, że pies ma zły dzień, ma infekcję ucha lub może odczuwa ból z powodu zapalenia stawów. Za każdym razem, gdy następuje zmiana zwykłego temperamentu psa, zwykle istnieje wyjaśnienie.

Nie zawsze mówimy o psie jako o drugim języku i dlatego możemy nie rozumieć, co mówi pies, lub po prostu nie zwracamy na niego uwagi. Czasami opiekunowie w pełni rozumieją, co mówi pies, ale tak naprawdę nie przejmują się tym, myśląc coś w stylu: „Mój pies mnie kocha, więc mogę robić, co chcę” lub „Jestem szefem; Mogę robic co chcę."

Oto krótki przegląd 10 subtelnych i mniej subtelnych oznak strach I Lęk wskazując, że pies nie chce lub najprawdopodobniej nie chce w tej chwili wchodzić w interakcję:

• Ogon schowany;
• Machanie ogonem (merdanie ogonem jest wyrazem podniecenia, które często, ale nie zawsze jest równoznaczne z radością), szczególnie skierowane w dół i macha szybko;
• Uszy opuszczone lub wyprostowane;
• Piloerekcja (włosy stojące na karku psa);
• Oczy rozszerzone lub „oko wieloryba”, w którym białka oczu są widoczne;
• Lizanie warg;
• Ziewanie;
• Wokalizacja, w tym warczenie i/lub warczenie;
• Stanie sztywno (ogon może być również wyprostowany i zamrożony); I
• Odmowa nawiązania kontaktu wzrokowego lub intensywne wpatrywanie się.

Oczywiście nie wszystkie psy, które wolą być pozostawione same sobie, zareagują ugryzieniem. Niektóre psy tolerują niechcianą uwagę, szczególnie ze strony tych, których znają i kochają. Inne psy będą podnosić sygnały ostrzegawcze, mając nadzieję, że w końcu przekażą wiadomość, co czasami działa, a czasami nie.

Uważne słuchanie i uzyskiwanie zgody

Psy nie bezwarunkowi kochankowie—uwielbiam muffinki— do którego można podejść i go dotknąć, kiedykolwiek i gdziekolwiek ludzie chcą mieć bliski kontakt. Podobnie jak ludzie, psy mogą mieć dobre i złe dni, a nasza rada, nawet w przypadku znanych psów, jest słuszna ludzie powinni zachować szczególną ostrożność przy nagłym wejściu w ich przestrzeń osobistą, a nie powinni dotknij lub uścisk psa, dopóki nie będą pewni, że pies wyraża zgodę na dotyk NA ich warunki. To samo dotyczy koty.

Chociaż wciąż pozostaje wiele do nauczenia się na temat powodów gryzienia przez psy i sposobów zapobiegania ukąszeniom, ważne jest, aby szanować to, co mówią nam psy i uważnie ich słuchać. Niewiele psów, jeśli w ogóle, chce nas ugryźć, a my możemy im pomóc, prosząc o zgodę i honorując ich prośby, abyśmy nie wchodzili do ich przestrzeni osobistej.

Konkluzja jest prosta: słuchaj, co mówią nam psy, obserwuj je uważnie i daj im możliwość powiedzenia „nie” lub wyrażenia zgody na naszą obecność oraz to, czy i jak się do nich zbliżamy i dotykamy.

Facebook zdjęcie: Bonsales/Shutterstock