Jak rozpoznać znęcanie się nad dorosłymi

Ankieta przeprowadzona przez Amerykańskie Towarzystwo Osteopatyczne wykazała, że ​​31% osób w USA zgłosiło doświadczenia zastraszanie jako osoba dorosła, a 43% stwierdziło, że w ostatnich latach znęcanie się stało się bardziej akceptowane. (AOA) Inne wcześniejsze badania wykazały podobne wskaźniki. Wskaźniki te osiągnęły poziom budzący obawy dla zdrowia publicznego.

Jak wygląda znęcanie się nad dorosłymi?

Znęcanie się jest rodzajem agresywnego zachowania. Znęcanie się nad dorosłymi obejmuje rozpowszechnianie złośliwych, fałszywych plotek na temat ofiary; zwrócenie sojuszy społecznych przeciwko celowi poprzez namalowanie ich negatywnego obrazu; odłożenie lub uciszenie celu na oczach innych; nie licząc; kpienie z celu; ukrywanie informacji przed celem; i/lub przypisywanie sobie uznania za pracę celu. (NHS) Cel często nie jest w stanie łatwo się obronić, ponieważ może istnieć jakiś faktyczny lub postrzegany brak równowagi sił (np. nowość w kręgu znajomych).

Co napędza znęcanie się?

Ludzie znęcają się nad innymi, przez których czują się zagrożeni

zazdrosny zwłaszcza tych, którzy w jakiś sposób się od nich różnią (Almeida i in., 2022) i ustanowienie dominacji w grupie. (Salmivalli, 2010) Ci, którzy znęcają się, czują się lepiej, obniżając cel. Może zaistnieć silna potrzeba zapewnienia dominacji nad innymi, która będzie w stanie obronić się przed głęboko zakorzenionymi podstawami wstyd i poczucie nieadekwatności. Osoby stosujące przemoc często same były w przeszłości ofiarami przemocy lub zastraszania. Nastrój, Lęk, używanie substancji i Zaburzenia osobowości może występować częściej wśród sprawców znęcania się w porównaniu do innych osób. Badanie wykazało również powiązania między Zespół stresu pourazowego i popełnienie znęcania się. (McMillan i in., 2016)

Nadmierna konkurencyjność i nadmierna koncentracja na dbaniu o własne interesy, nawet kosztem innych, to niektóre motywy leżące u podstaw znęcania się. Dehumanizacja również może być czynnikiem. Badanie dotyczące dehumanizacji i znęcania się wśród dzieci wykazało, że „osoby niebędące przyjaciółmi zostały odczłowieczone bardziej niż przyjaciele”. (van Noordena, 2014)

Wbrew wcześniejszym teoriom, badania sugerują, że osoby stosujące przemoc mają zazwyczaj wysoki poziom społeczny poznawanie, nie niski (Andrews i in., 2023), ale wykazują niski poziom empatii.

Ukryty charakter znęcania się nad dorosłymi

Znęcanie się jest cichą epidemią (McAvoy i Murtagh, 2003; Killoren R., 2014). Osoby stosujące przemoc często dbają o dobre relacje ze swoimi przełożonymi (Killoren R., 2014) i innymi osobami, które uznają za ważne, umożliwiając im w ten sposób uniknięcie wykrycia ich znęcania się. Osoby będące ofiarami znęcania się często cierpią w milczeniu z powodu braku skutecznych polityk i interwencji przeciwdziałających znęcaniu się, piętno, a czasami brak równowagi sił. (McAvoy i Murtagh, 2003) Niektórzy sugerują, że ci, którzy znęcają się, wiedzą, jak „działać w systemie” (Killoren R., 2014); mogą zasiać w umysłach swoich przełożonych ziarno wątpliwości co do celu, zmniejszając prawdopodobieństwo, że cel zostanie uwierzony lub potraktowany poważnie. (Killoren R., 2014)

Rola grupy rówieśniczej

Znęcanie się rzadko ma charakter indywidualny. Termin „znęcanie się” ma swoje korzenie w słowie „mobbing”, które było używane do opisania grupy dzieci atakujących jedno dziecko. (Salmivalli, 2010) Ostatnie badania wskazują, że grupa rówieśnicza może nieumyślnie odgrywać rolę w podtrzymywaniu znęcania się. Choć teoretycznie rówieśnicy niekoniecznie popierają znęcanie się, mogą pośrednio lub nieświadomie przyczyniać się do utrwalania znęcania się, dostosowując się do prześladowcy (WBI, 2021) lub milcząc, ponieważ konfrontacja ze sprawcą może uznać za zbyt ryzykowna, lub racjonalizując, że sprawca „tylko żartuje”, mimo że może uznać takie zachowanie za psychologicznie szkodliwe. Grupa rówieśnicza może przypisać dręczycielowi status „fajnego” lub „popularnego”. (Salmivalli, 2010)

Wpływ znęcania się

Oprócz potencjalnej szkody dla relacji i pozycji społecznej ofiary, znęcanie się powoduje szkody fizyczne i psychiczne wpływ na dotknięte osoby poprzez zwiększenie ryzyka chorób układu krążenia, niekorzystny wpływ na oś HPA i zwiększenie ryzyka Lęk, depresja (Niedhammer i in. 2006; Kivimaki i in. 2003; Hauge i in. 2010), trudności ze snem i niski poziom poczucie własnej wartości. Może również niekorzystnie wpływać na dobrostan psychiczny i morale osób będących świadkami znęcania się, zwiększając ryzyko depresji wśród tych świadków. (Emdad 2013). Badania dzieci i młodzieży pokazują, że nawet ci, którzy stosują przemoc, mogą ponieść negatywne konsekwencje psychologiczne.

Jak zapobiegać znęcaniu się

Biorąc pod uwagę, że szacuje się, że 34% ankietowanych w USA zaprzecza wiedzy o istnieniu znęcania się i wiele osób obwinia ofiarę znęcania się, pierwszym krokiem jest podniesienie świadomości na temat znęcania się zastraszanie. (WBI, 2021) Biorąc pod uwagę, że znęcanie się może być jednym z czynników powodujących stany lękowe i depresję, istnieje pole do dalszych badań nad interwencjami przeciwdziałającymi znęcaniu się, zwłaszcza z udziałem rówieśników Grupa. Jeśli grupa rówieśnicza przestanie przypisywać prześladowcy status „popularnego”, może to zapobiec dalszemu znęcaniu się. (Salmivalli, 2010) Na poziomie zapobiegawczym współczucie i uważność programy rozpoczynające się w szkole mogą pomóc w stworzeniu podstaw dla dzieci, młodzieży i późniejszych dorosłych w celu rozwinięcia większej samoświadomości, samoregulacja, współczucie, empatia, altruizmi spokój ducha, co z kolei może pomóc w zapobieganiu znęcaniu się. (Botha i in., 2015) Pomocne mogą być również programy edukujące na temat znęcania się.

Większe współczucie dla siebie nawzajem, zamiast wobec innych, może być źródłem zapobiegania znęcaniu się i leczenia. Współczucie to zauważanie cierpienia innych z chęcią złagodzenia cierpienia. Zdolność do współczucia jest obecna w istotach ludzkich i można ją dalej kultywować i pielęgnować poprzez trening współczucia. Współczucie przypomina nam, że inni są „podobni do nas” w swoich pragnieniach szczęście i wolność od cierpienia. Współczucie oznacza życzliwość i łagodność wobec siebie i innych. Aby świat był bardziej pokojowy i zapewniał lepszy dobrobyt i uzdrowienie, współczucie jest istotną praktyką.