Brak gry

Kilka wieczorów temu miałem przyjemność moderować wykład doktora Petera Graya, doświadczonego badacza i profesora psychologii w Boston College. Jego specjalnością jest intersekcjonalność rozwój dziecka, graj i Edukacja. Jego przesłanie wyraźnie przemawia do współczesnych rodziców, jak np Lęk, depresja, I samobójstwo w ciągu ostatnich 50–60 lat znacznie i stale wzrastała wśród dzieci i młodzieży. Odwrotną tendencją w życiu dzieci jest wyraźny spadek swobodnej zabawy, czyli tego, co w przypadku starszych dzieci możemy nazwać samodzielnymi, samodzielnymi zajęciami.

Gray jest zwolennikiem zabawy, ponieważ on i inni w to wierzą dzieci poprzez zabawę uczą się podstawowych umiejętności, które przygotowują je do życia i mają fundamentalne znaczenie dla ich dobrego samopoczucia. Uważa, że ​​radzenie sobie emocjonalne odporność, wytrwałość, pewność siebie i odwaga rozumu podejmowanie ryzykanie są na przykład umiejętnościami i cechami, których można się nauczyć poprzez wykłady lub instrukcje dydaktyczne. Zamiast tego uczy się ich poprzez rodzaje nieskryptowanych doświadczeń, często z innymi, które obejmują rozwiązywanie problemów, nawigację społeczną i kompromis.

Zabawę można pojmować jako możliwość samodzielnego odkrywania i rozwijania kompetencji w różnych obszarach, bez osądu lub z niewielkim osądem. Czy jest lepsze miejsce do podejmowania ryzyka niż środowisko, w którym występuje stosunkowo mniej osądów, niż zorganizowane środowisko kierowane do dorosłych? Nie oznacza to, że młodzi ludzie nie osądzają się nawzajem, ale rodzaj osądu, jakiego doświadczają rówieśnicy, jest mniej absolutny, ponieważ mogą określić, jak bardzo lub jak mało chcą słuchać wzajemnych informacji zwrotnych i nie ma formalnego zestawu oczekiwań, którym mogliby sprostać. Swobodna zabawa daje dzieciom możliwość wykazania się pomysłowością i tworzenia zasad, które mogą modyfikować w zależności od swoich wyników, możliwości i chęci rozciągania się.

Możliwości samodzielnego działania
Z biegiem lat Gray i inni zaobserwowali, że dzieci mają coraz mniej okazji do niezależnych zajęć, którymi nie kierują dorośli. Zamiast bawić się samodzielnie lub w gronie rówieśników bez nadzoru osoby dorosłej, dzieci często uczestniczyć w zorganizowanych działaniach, w których jest mniej okazji do nieporozumień i do konkurujące cele które należy rozwiązać w drodze kompromisu. Zamiast tego dorośli interweniują, a dzieciom mówi się, co mają robić. Ustrukturyzowane działania takie jak te pozwalają również na podejmowanie mniejszego ryzyka, co oznacza mniej możliwości rozwijania takich cech, jak odwaga, pewność siebieoraz wytrwałość, które skutkują doskonaleniem umiejętności i kompetencji.

Gray cytuje badania wskazujące, że wewnętrzna miejsce kontroli lub sprawstwo nad własnym życiem może służyć jako czynnik ochronny przed stanami lękowymi i depresją. Umiejscowienie kontroli można traktować jako miejsce determinacji: czy czujemy, że mamy kontrolę nad wynikami naszego życia, czy też czujemy się kontrolowani przez siły zewnętrzne. Mówi się, że dzieci, które wierzą, że ich wysiłki doprowadzą do znaczących zmian w ich otoczeniu i życiu, mają wewnętrzne umiejscowienie kontroli. Z drugiej strony dzieci, które uważają, że są bezsilne i nie mogą wpłynąć na zmianę swojego otoczenia i życia, mają zewnętrzne umiejscowienie kontroli i często czują się bezradne i pozbawione nadziei. Kto chce sobie wyobrazić, że nie ma żadnej władzy decydowania o biegu swojego życia?

Zachęcanie do nieustrukturyzowanej zabawy
Receptą na zaradzenie niezdrowym skutkom, których jesteśmy coraz częściej świadkami, jest zachęcanie nieustrukturyzowane zabawy i zajęcia, dzięki którym dzieci mogą nauczyć się niezliczonych wspomnianych umiejętności życiowych wcześniej. W przypadku młodszych dzieci ta zabawa może wyglądać jak zabawa z dzieciństwa ich rodziców – jazda na rowerach po okolicy lub w parku, przebywanie na placu zabaw z dorosłymi, którzy są w pobliżu, ale nie interweniują. W przypadku starszych dzieci, zwłaszcza tych mieszkających w dzielnicach miejskich, gdzie może być mniej miejsc do gromadzenia się na świeżym powietrzu, może to oznaczać nawiązywanie kontaktu z rówieśnikami za pośrednictwem Media społecznościowe. Elektroniczne interakcje oparte na tekście mają jednak wiele wad. Nie pozwalają na niuanse w wyrazie twarzy, które pomagają dzieciom nauczyć się odczytywać sygnały społeczne, a odległość stwarza iluzję anonimowości. Ponadto bezpośredniość komunikacji za pomocą tekstu pozbawiona jest wskazówek głosowych i naturalnego opóźnienia, które wielu z nas potrzebuje, aby zastanowić się nad prawdopodobnym wpływem i konsekwencjami naszych działań. Krótkość interakcji za pośrednictwem tekstu może czasami wydawać się impulsywna lub nieczuła. Reakcje społeczne dotyczące złożonych tematów wywierających wpływ emocjonalny są zwykle najlepiej rozwiązywane w czasie rzeczywistym, niezależnie od tego, czy są one dostępne w Internecie osobiście lub przez telefon, abyśmy mogli ocenić wpływ naszych słów i natychmiast je zweryfikować odpowiednio.

Co możesz zrobić, aby zapewnić swoim dzieciom więcej możliwości uczenia się potrzebnych do założenia własnej agencji? Najpierw zacznij od własnych obaw, czy pozwolić dziecku na większą autonomię i angażowanie się w działania bez bezpośredniego nadzoru Twojego lub innej osoby dorosłej. Jaka jest najgorsza rzecz, która może wyniknąć z ich wolności? Czy jest to mało prawdopodobne? Jakie parametry zminimalizują tę możliwość? Znajdź rodziców, którzy mogą być podobnie zainteresowani wspieraniem swobodnej zabawy. Czy możecie zmieniać nadzór z taką odległością, abyście oboje pozwolili sobie na autonomię swobodnej zabawy, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo, o które możecie się martwić? Umieść go na miejscu i pozwól dziecku odkrywać.

Dzieci nieustannie obserwują otaczających je dorosłych. Modeluj radość, jaką czerpiesz z angażowania się w coś, co kochasz. Opowiedz, jak ta pasja ewoluowała z biegiem czasu – jak początkowo mogłeś nie być dobry w przeszłości. Opowiedz, w jaki sposób to ćwiczenie może pomóc ci doświadczyć przepływu — uczucia, które odczuwasz, gdy jesteś całkowicie pochłonięty trudnym, ale wykonalnym zadaniem (na przykład golfem, grą w szachy, malowaniem lub grą w instrument). Ta aktywność może również przynieść ci poczucie spokoju, ucieczki kreatywność, nieosądzone wydajność. Twoje dzieci nie będą wiedziały, co lubią, jeśli nigdy nie spróbują różnych rzeczy. Nie będą wiedzieć, jak wygląda doświadczenie odkrycia, jeśli nigdy nie będą mieli okazji tego odkryć.