Obawy o dobrostan czujących, emocjonalnych gadów

Gady — jaszczurki, węże, krokodyle i żółwie — to niesamowite zwierzęta. Oni mają sekret i złożone życie społeczne, zapewniają swoim dzieciom wszechstronną opiekę, doświadczyć ssaczych emocji, I bardzo cierpią, gdy są trzymani w niewoli, żyjąc w tzw.kontrolowana deprywacja„często przez całe życie. Gady trzymane w niewoli, jak wszystkie inne zwierzęta, muszą być w stanie wykonywać swoje obowiązki naturalne zachowania i niestety wielu, jeśli nie większość, nie jest w stanie tego zrobić.

Wiele osób lekceważy lub nie docenia głębi swojego życia społecznego, poznawczego i emocjonalnego i nie zdaje sobie sprawy, że są nie "łatwy zwierzęta.” Trudno oszacować, ile gadów trzyma się jako towarzyszy gospodarstw domowych, ale prawdopodobnie jest ich około 5 milionów na całym świecie. 4,5 proc. gospodarstw domowych w samych Stanach Zjednoczonych.¹

Wiele osób jest również głęboko zaniepokojonych dobrostanem tych zwierząt i cieszę się, że pojawiło się nowe książka

zwany Zdrowie i dobrostan gadów trzymanych w niewoli pod redakcją ekspertów od gadów Clifforda Warwicka, Phillipa C. Areny i Gordona M. Niedawno opublikowano publikację Burghardta, w której dobrostan gadów jest głównym tematem. Oto, co mieli do powiedzenia na temat swojej przełomowej książki.

Marc Bekoff: Dlaczego ty i twoi koledzy edytowaliście Zdrowie i dobrostan gadów trzymanych w niewoli?

Wszyscy zgodziliśmy się, że ważne jest, aby drugie wydanie było zgodne z pierwszym poprzez dostarczanie obiektywnych informacji naukowych skupiających się na nauce o dobrostanie gadów. Pierwsze wydanie z 1995 r. wyprzedziło i nadal znacznie wyprzedza ogólną praktykę herpetologiczną. Bardzo satysfakcjonujące było obserwowanie, jak te oryginalne koncepcje i zasady przenikają i kształtują aspekty biologii gadów i innych zwierząt w ciągu ostatnich trzech dekad.

Ta nowa wersja jeszcze bardziej rozwija to wszystko poprzez rozszerzanie i dodawanie rozdziałów omawiających najnowsze odkrycia i metody. Drugie wydanie, 28 lat później, jest ponad dwukrotnie dłuższe od pierwszego i zawiera wiele kolorowych ilustracji, których nie było w pierwszym wydaniu. Rzeczywiście, to drugie wydanie służy również jako przypomnienie, że wciąż możemy się wiele nauczyć od tej zdumiewającej grupy zwierząt.

MB: Jaki związek ma Twoja książka z Twoim doświadczeniem i ogólnymi obszarami zainteresowań?

Każdy z nas ma dość rozległe doświadczenie w naukach herpetologicznych, obejmujące między innymi nauczanie akademickie, prace terenowe, badania na zwierzętach w niewoli i ogólnie dobrostan zwierząt. Od dawna prowadzimy badania i publikacje na temat dobrostanu gadów—więc redakcja tej książki była dla nas strzałem w dziesiątkę.

MB: Kto jest Twoją docelową grupą odbiorców?

W oficjalnej ulotce czytamy: „Między innymi personel ogrodów zoologicznych, herpetolodzy, weterynarze, naukowcy zajmujący się zwierzętami laboratoryjnymi, Z tej zaktualizowanej pracy skorzystają czytelnicy-eksperci w dziedzinie dobrostanu zwierząt i badań behawioralnych.” Ale my tak optymistyczny że podobnie jak w przypadku pierwszego wydania, osoby pracujące zarówno w dziedzinach ogólnych, jak i specjalistycznych (biolodzy, zoologowie menedżerowie, organizacje opieki społecznej i inne) również uznają informacje zawarte w książce za istotne lub inspirujący.

MB: Jakie tematy poruszasz w swojej książce i jakie są Twoje najważniejsze przesłania?

Książka podzielona jest na podtematy, choć wszystkie są ze sobą silnie powiązane. Na przykład początkowe rozdziały książki dotyczą głównie biologii, anatomii, fizjologii, stres, poznawaniei zachowanie. Następnie badani przechodzą do rozważań związanych z niewoli, koncentrując się na problemach psychologicznych i behawioralnych, skutki warunków hodowli, zakłócenia środowiska oraz porównania między zwierzętami naturalnymi i żyjącymi w niewoli sytuacje. Następnie w książce omówiono teorie i zagadnienia dotyczące praktyk hodowlanych.

Wszystkie rozdziały szczegółowo omawiają tematy związane z dobrostanem zwierząt i zawierają sekcje poświęcone kwestiom związanym z dobrostanem zwierząt. Nawet jeśli rozdział skupia się na: kierownictwo kwestii, takich jak prowadzenie rejestrów, głównych beneficjentów tych informacji—Gady—są podkreślone. To samo dotyczy progów dowodowych przydatności gatunku do hodowli w niewoli, które obejmują protokół samooceny wiedzy hodowcy—Powtórzę jeszcze raz: gady mogą odnieść korzyść, jeśli ludzie zrozumieją ich umiejętności i ograniczenia. Książka zestawia i omawia szerokie obszary informacji, które często są potrzebne, aby naprawdę coś zrozumieć.

Przesłań jest wiele, ale kilka przykładów warto zabrać do domu: Gady nie mogą być traktowane jako istoty mniejsze niż psy, delfiny i ludzie; życie w niewoli musi obiektywnie opierać się na korzyściach płynących z życia na wolności; a wielu hodowców gadów musi porzucić swoje szkodliwe pasje i interesy jako kolekcjonerzy zwierząt i obiektywnie studiować naukę o gadach—a nie hobbystyczne bzdury i zastosuj świadome krytyczne myślenie, aby spróbować zrozumieć, dlaczego gady często radzą sobie tak słabo w swoich maleńkich wiwariach.

MB: Czym różni się Twoja książka od innych, które dotyczą tych samych ogólnych tematów?

Książka wytrwale i konsekwentnie opowiada o dobrostanie gadów—i w ten sposób same gady—w jego sercu; nic nie jest w tej książce ważniejsze niż to, co najlepiej służy gadom. Istnieje wiele doskonałych tekstów naukowych na temat biologii i zdrowia gadów, ale żaden nie poświęca całego swojego tematu stawianiu dobrostanu gadów na pierwszym miejscu. Tym samym książka różni się od treści innych tomów biologicznych i weterynaryjnych, ponieważ mogą zamiast tego centralizować kwestie ogólnej praktyczności, wygodnych praktyk hodowlanych, technik klinicznych i innych tematy.²

MB: Czy masz nadzieję, że gdy ludzie dowiedzą się więcej o fascynującym życiu gadów, zaczną je bardziej doceniać i szanować oraz lepiej je traktować?

Tak. Od dawna uważaliśmy za niefortunne, jeśli nie po prostu smutne, że tak wielu, którzy twierdzą, że szanują, podziwiają, a nawet kochają gady, w rzeczywistości trzyma je przez całe życie w nędznych warunkach niewoli i jest—poprzez brak naukowego obiektywizmu i zrozumienia—także ich przypadkowi najgorsi sprawcy przemocy. Pierwszą rzeczą, którą takie osoby muszą zrobić, to przeczytać tę książkę taką, jaka jest, bez uprzedzeń, a przede wszystkim bez uprzedzeń związanych z partykularnymi interesami.