Co warto wiedzieć o ciąży i kobietach chorych na schizofrenię

Kiedyś uważano, że osoby chore na schizofrenię nie są zdolne do prowadzenia satysfakcjonującego życia, w tym wychowywania dzieci i zakładania rodzin. Wydaje się jednak, że w ostatnim czasie tak nie jest, ponieważ w ciągu ostatnich kilku dekad wskaźnik urodzeń wśród kobiet chorych na schizofrenię potroił się.

Jeśli jesteś kobietą cierpiącą na to schorzenie lub myślisz o założeniu rodziny z taką osobą, co musisz wiedzieć?

Trendy

Matki cierpiące na schizofrenię częściej są samotnymi matkami, korzystającymi z programów opieki nad dziećmi. Ze względu na zaburzenia poznawcze związane z tą chorobą i jej niestabilność wiele kobiet może być izolowanych od: sieć społeczna to z kolei pomogłoby tej osobie żyć i opiekować się dzieckiem i rodziną. Kobiety chore na schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne mogą być bardziej zależne od pomocy rządowej niż pomocy rodzinnej, która w naturalny sposób pochodziłaby z systemu wsparcia społecznego.

Matki cierpiące na psychozę są bardziej narażone na powikłania porodowe. Podczas leczenia samego stanu zdrowia psychicznego mogą wystąpić powikłania zdrowotne. Matki mogą chcieć przerwać leczenie swoich zaburzeń psychotycznych, na przykład wycofać się

leki przeciwpsychotycznew obawie, że zrobi krzywdę noworodkowi. Chociaż leki przeciwpsychotyczne niekoniecznie stanowią ryzyko dla noworodka, wiele kobiet strach trwałego wpływu narkotyków na ich dzieci. Jeśli leczenie zostanie przerwane w trakcie ciążaryzyko wystąpienia tego zjawiska może być większe u matek po porodziepsychoza. Matki psychotyczne są również bardziej narażone na problemy położnicze.

Badania

Kiedy badacze badali tę grupę demograficzną, aby ocenić prawdziwość tych trendów, 197 kobiet chorych na schizofrenię i zaburzeń schizoafektywnych w Hiszpanii wykorzystano do sprawdzenia, czy tendencje w zakresie wyników reprodukcyjnych nie uległy zmianie PRAWDA.

Ustalili, że 39,1 proc. matek chorych na schizofrenię było samotnych i mieszkało z członkiem rodziny „pierwszego stopnia” (24,6 proc.). Większość (53,7 procent) kobiet otrzymywała pomoc federalną, a 81,1 procent matek miało powikłania położnicze. Osoby, u których choroba rozwinęła się wcześniej, częściej były samotne, co zdaniem badaczy wynika z gorszego rokowania, a co za tym idzie wcześniejszego obniżenia jakości życia. Tylko około jedna czwarta matek doświadczyła planowanej ciąży. Warto zauważyć, że badanie wykazało, że kobiety z zaburzeniami schizoafektywnymi częściej chorowały niż kobiety cierpiące na schizofrenię być matkami, choć w próbie znalazło się 147 matek chorych na schizofrenię i 45 matek schizoafektywnych nieład.

Badanie wykazało również wyniki wbrew trendom, ujawniając jedynie 2,2% wymaganego wzrostu psychiatryczny opieki w czasie ciąży, a 9,9 proc. wymagało jej po porodzie. Około 66,3 proc. matek miało zapewnioną odpowiednią opiekę społeczną i rodzinną, a 47,9 proc. wspólnie opiekowało się dziećmi wspólnie z małżonkami.

Statystyki jedynie ujawniają potrzebę bardziej proaktywnych programów planowania reprodukcyjnego, aby zapobiegać problemom położniczym i niechcianym ciążom. Jednak tendencja do posiadania własnych dzieci przez zdolne matki jest jedynie wzrostowa i wskazuje, że postęp i wczesne leczenie tych schorzeń tylko zwiększa szanse na przeżycie osób cierpiących na schizofrenię i zaburzenia schizoafektywne spełnienie życia.