Czy jesteś szczęśliwy?

Co jest szczęście? Przez te wszystkie lata pytam ludzi, co czyni ich szczęśliwymi, często spotykaną reakcją jest pytające spojrzenie i być może trwająca cisza. Niektórzy mówią mi, że zależy to od różnych czynników, takich jak rodzina, pieniądze, dobre życie, kolejna duża przerwa w pracy i nie tylko. Większość poprawi to, mówiąc: „Nie jestem pewien, czy to mnie czyni całkowicie szczęśliwy, ale myślę, że tak?”

Badania mówią nam, że kiedy angażujemy dostępne nam pozytywne potencjały, następuje uwolnienie neurochemiczne, które wywołuje uczucie podniecenia, które nazywamy szczęście. „W badaniach nad odczuwaniem pozytywnego afektu, Ashby i Isen (1999) wysunął teorię, że pozytywny wpływ szczęścia jest powiązany ze zwiększonym dopamina poziomy poprzez uwalnianie dopaminy.” To wynik neurochemiczny, ale nadal nie daje odpowiedzi na następujące pytanie:

Coś (x) = [musi równać się] Szczęście?

Dla wielu wyzwania związane z introspekcyjną definicją mogą być nieuchwytne i amorficzne, a nawet mogą wydawać się nieco jednowymiarowe. W rzeczywistości nasz pogląd szczęście jest zbudowany częściowo z „perspektywy konstruktywistycznej”.." Konstruktywizm opiera się na zasadzie, że to, co wiemy, konstruujemy z tego, czego doświadczamy w świecie. Z tej konkretnej perspektywy zawsze taka będzie perspektywa jednostki nieuchronnie osobiste (Caby i in., 2014). Wszystko co obserwujemy, obserwujemy na podstawie naszych własnych, „osobistych” doświadczeń. Inni mogą widzieć to samo, ale jego przedstawienie różni się w zależności od ich własnego wewnętrznego kodowania i dekodowania, które nieuchronnie jest inne. Możemy więc powiedzieć, że wszyscy obserwują to samo, ale wielu może doświadczać tej samej rzeczy inaczej. Tym samym możemy przypisywać różne znaczenia.

Zarządzanie „ja”

Szczęście jest jednak powszechnie używanym terminem, który jest zmienny w obu przypadkach diachroniczny [pionowo w całej historii] i synchroniczny [poziomo w różnych kulturach i Polityka]. Odbyło się także wiele burzliwych debat na ten temat. Jak zauważyło kilku badaczy, „szczęście jest jednym z najważniejszych cele uważane za wyjątkowo cenne w socjokulturowym wyobrażeniu naszych współczesnych społeczeństw” (Romaní Rivera i in., 2024). U jej podstaw, na podstawie badań i wielu pacjentów, których spotkałem na przestrzeni lat, zawsze wracamy do podstawowego zarządzania „ja”. Oznacza to, że szczęście może opierać się na czyimś samowola I ekspansja mentalna zaangażowania zarówno emocjonalnej, jak i intelektualnej różnorodności w ocenie własnego szczęścia, co może również wzbogacić i pogłębić znaczenie prawdziwego poczucia „szczęśliwości”.

W niedawnym wywiad z podcastem SERO Boost z Australii miałam okazję zgłębić ideę szczęścia i nadziei wraz z gospodarzem Lu Ngo. Podcast porusza temat szczęścia, a w tym odcinku omówiłem szczęście i jego względne powiązania z pojęciami nadziei i potencjalności.

Jak objawia się szczęście

To, jak szczęście objawia się u wielu osób, może nie być tak oczywiste, jak myślisz. Na przykład poświęć chwilę i po prostu wdychaj, weź długi, głęboki oddech, wstrzymaj go na 5 sekund, a następnie wypuść, powoli mówiąc na koniec: „Bądź spokojny”. Jakie to uczucie? Prawdopodobnie naprawdę dobrze, ponieważ mamy tendencję do nieświadomego wstrzymywania oddechu rutynowo w mikrochwilach w ciągu dnia. To uczucie wynikające z przedłużenia oddechu prawdopodobnie jest przyjemne jako przyjemna afektywność.

Czy również powiedziałbyś, że doświadczyłeś odrobiny szczęścia wynikającego z ulgi, jaką poczułeś w tamtym momencie? Dla niektórych odpowiedź może brzmieć zdecydowanie: tak! Być może dla innych nie jest to prawdą i to jest w porządku. Szczęście jest częścią „stosu pozytywnego”, który umieszczamy pod perspektywami pozytywne emocjelub te „odczuwane” przejawy tego, co moglibyśmy uznać za „stany szczęśliwe”, uwewnętrznione poprzez szereg systemów sensorycznych. Możemy do tego zaliczyć uczucia zadowolenia, radości, uniesienia, spokoju i nie tylko. Niektóre z tych przedłużeń szczęścia i dobrego samopoczucia zostały scharakteryzowane przez badaczy, gdy odkryli je w trakcie Projekt ludzkiego afektu (Alexander i in., 2021). Szczęście jest jednym z tych aspektów, które uważa się za wyraz siebie różnorodność emocjonalna.

„Emodiversity uwzględnia względną obfitość doświadczanych emocji. W porównaniu z ziarnistością i kowariancją emocjonalną, teoretycznie większa różnorodność emocjonalna odzwierciedla zdrowsze życie emocjonalne” (Alexander i in., 2021).

W badaniu badacza hedonistyczny dobrobyt, czyli subiektywne dobre samopoczucie, charakteryzuje się subiektywnym stanem szczęścia i dobrostan eudajmoniczny bada coraz głębsze stany dobrego samopoczucia, wskazujące na sens życia, wzrost i rozkwit.

Czego brakuje?

W ekonomii szczęścia to, co wielu może utożsamiać w swoich umysłach ze szczęściem, może powodować brak pewnych ważnych aspektów doświadczenia. Moreso, szczęście może być łączny złożony z oceniania pozytywnych doświadczeń w spektrum zarówno wzlotów, jak i upadki.

"Szczęście nie jest wynik przeskakiwania od jednej radości do drugiej; badacze odkryli, że osiągnięcie szczęścia zazwyczaj wymaga znacznych okresów czasu dyskomfort” (Psychologia dzisiaj).

Tak, ideę doświadczania „niskich punktów” życia można zintegrować z tym, jak oceniamy własne szczęście. Kiedy więc rozważamy szczęście, łącznie z upadkami, powinniśmy spróbować zrozumieć pełny zakres różnorodności emocjonalnej.

Potencjał siebie

Z badań dotyczących „szczęścia” dowiadujemy się, że jest go dużo tkanka łączna powiązana z naszą wewnętrzną perspektywą tego, jak na co dzień postrzegamy życie i jak na nie reagujemy celowy sposób. Od chwili medytacji, po filiżankę herbaty, zakończenie wymagającego spotkania lub mniejsze osiągnięcia – szczęście pełnyoznacza, że ​​nie jesteśmy związani nierealistycznymi oczekiwaniami co do tego, co to znaczy być szczęśliwym, ale raczej rozważeniem wszystkich możliwości rzeczy, które mogliśmy pominąć.

„Wzmagające” komponenty „ja” – koncepcja wymyślona przez psychologa Marka McCaslina, który opracował teorię trifecta wzmacnianie siebie, sugeruje, że kiedy wzmacniać, angażujemy perspektywę zobaczenia całej palety dostępnych nam elementów. Badając potencjały, angażujemy się również w samorealizację, stawanie się czymś więcej niż „statycznym” ja.

W ramach eksploracji szczęścia możemy codziennie, a nawet co tydzień zadawać sobie pytanie: W jaki sposób jesteśmy kreatywni w tworzeniu naszych doświadczeń i wpływaniu na nie? Czy prowadzimy życie, które wykracza poza nasze własne pragnienia? Czy jesteśmy celowi? Czy raczej dostrzegamy różnorodność naszych doświadczeń emocjonalnych, zamiast wycofywać się do niemożliwej do utrzymania pozycji negatywności?

Ostatecznie być może rozwiązaniem szczęścia nie jest proste, czarno-białe równanie, ale raczej reakcja na bycie człowiekiem, na to, jak żyjemy dni i integrację wszystkich rzeczy wysokich i niskich, nie w sposób odejmujący, ale z rozpoznaniem ważnych niuansów tego, co to znaczy być szczęśliwym.