Szczepienia nauczycieli: niezbędne dla zdrowia mózgu dziecka

Rok temu w tym tygodniu u gracza Utah Jazz uzyskano pozytywny wynik testu na obecność Covid-19, co doprowadziło do zawieszenia NBA, pierwszej organizacji korporacyjnej w Stanach Zjednoczonych, która to zrobiła. W tamtym czasie wydawało się to zarówno oburzające, jak i przerażające, co było oszałamiającym przyznaniem, że korona wirus miał zmienić nasze życie na zawsze. W ciągu kilku dni i tygodni wirus rozprzestrzenił się już po całym kraju. W tygodniu rozpoczynającym się 16 marca 2020 r. co najmniej 46 stanów nakazało zamknięcie szkół, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się pandemii.

Rok później nasze życie wypełnia wiedza i strategie radzenia sobie z pandemią. Dystans społeczny vs. dystans fizyczny w przypadku kontaktów społecznych? Zasada 20 sekund dotycząca odpowiedniego mycia rąk, masowych zakupów papieru toaletowego, środków do dezynfekcji rąk i chusteczek Clorox stały się częścią codziennych rozmów. Niektóre szkoły zostały zamknięte na dwa tygodnie, a następnie otwarte, by ponownie zamknąć, wybierając nauczanie zdalne lub modele nauczania hybrydowego. Nawet wtedy, gdy świat neuronauki próbował dojść do jednolitego zrozumienia wpływu nadmiaru

czas ekranowy Jeśli chodzi o rozwój neurologiczny naszych dzieci, okazało się, że dzieci w wieku szkolnym uczęszczały do ​​szkoły przy użyciu komputerów — przez wiele, 100% czasu. Niektórzy obawiali się, że nowe platformy edukacyjne mogą spowodować, że nauka online wydawała się lepsza niż brak szkoły praktyka ta powoduje nieodwracalne szkody w młodych umysłach naszych dzieci, wpływając na rozwój intelektualny i społeczno-emocjonalny nieprzerwany. Powrót dzieci do szkoły — nauka w interaktywnej klasie jest uważana za kluczową.

Gdy na początku 2021 r. zaczęto wprowadzać szczepionki, mniej niż jedna trzecia stanów uznała nauczycieli za grupę priorytetową pierwszej linii. Zachwycający! Jak możemy cenić zdrowie i dobre samopoczucie naszych dzieci? I Nie widzisz, jak ściśle ich dobro jest powiązane z dobrostanem 3,7 miliona nauczycieli, którzy często spędzają więcej czasu z naszymi dziećmi niż ich rodzice? Na pewnym poziomie nie jest to zaskakujące. Kluczowa rola, jaką pedagodzy odgrywają w budowaniu optymalnie funkcjonującego społeczeństwa, znika w: kultura oddzielenia siebie, skupiona na celebrowaniu człowieka, który sam się stworzył – tak jakby wielkość dziecka czekała na ujawnienie się wszystko na własną rękę. Gdybyśmy jako kraj docenili zasadniczą rolę, jaką relacje nauczyciel-uczeń odgrywają w utrzymaniu zdrowego społeczeństwa, nie byśmy tego nie robili jedynie czcić i chronić tych wychowawców, ale także nagradzać ich w jeden sposób, w jaki pokazujemy wartość w społeczeństwie kapitalistycznym – z większymi wypłaty.

Dlaczego nauczyciele mieliby znaleźć się w pierwszej grupie szczepień, obok personelu medycznego i osób starszych? Neuronauka relacyjna ma kilka pomysłów. Po pierwsze, mózgi i ciała dzieci rosną, rozwijają się i uczą najskuteczniej w ramach relacji. Proces wzrostu rozpoczyna się od doświadczenia interpersonalnego z matką (lub inną opiekującą się osobą dorosłą). Kiedy matka i dziecko tworzą więź, mózg matki dosłownie zmienia się, aby lepiej rezonować z dzieckiem. Ich fale mózgowe dosłownie się synchronizują. Niemowlę uczy się o świecie osadzonym w tym połączeniu i przez nie czerpanym. Cztery ścieżki nawiązania kontaktu przez dziecko (opisane w pkt Wired to Connect: Zaskakujący związek między nauką o mózgu a silnymi, zdrowymi relacjami, Banks i Hirschman) stają się wytrzymałe, gdy są stale stymulowane w bezpiecznym połączeniu.

Kiedy środowisko dziecka rozszerza się w wyniku pójścia do żłobka lub rozpoczęcia nauki w szkole, neuroplastyczny ciężar rodzica zostaje osłabiony przez godziny spędzone z nauczycielami i innymi uczniami. Wychowawcy stają się coraz większą częścią czynników zmiany neuroplastycznej wpływających na dziecko. Jakość tych relacji bezpośrednio wpływa na zdolność dziecka do uczenia się. Jak opisuje Cozolino w swojej książce: Neuronauka społeczna Edukacja (2013): „pozytywne interakcje społeczne skutkują zwiększoną aktywnością metaboliczną, syntezą MRNA i wzrostem neuronów. Relacje mogą tworzyć wewnętrzne środowisko plastyczność neuronalnaW najbardziej podstawowym ujęciu uczenie się jest aktywnym procesem zmian w mózgu, wzmacnianym przez jakość relacji w środowisku edukacyjnym. Dzięki zdrowym połączeniom dzieci dosłownie stają się mądrzejsze.

Ponadto bezpieczne, responsywne i połączone środowiska poprawiają komfort dziecka odporność, być może jedna z ważniejszych cech każdego dziecka stawiającego czoła wyzwaniom współczesnego świata. Dr Amit Sood opisuje odporność jako „główną siłę niezbędną do uniesienia ciężaru życia”. Definicja ta oddaje ciężar życia, ale jest również bliskie skazania dzieci na życie, dźwigając ciężar świata na swoich barkach niczym przeciążony Atlas. W teorii relacyjno-kulturowej odporność została na nowo zdefiniowana jako zdolność do relacji. Osoby posiadające dużą odporność relacyjną zyskują zdolność do przechodzenia od połączenia do rozłączenia i z powrotem do połączenia. Silna odporność relacyjna pozwala ludziom znajdować się w produktywnym konflikcie („niezłe kłopoty”, jak mógłby zasugerować John Lewis); pozwala ludziom z różnych kultur słuchać siebie nawzajem i uczyć się od siebie; i jest desperacko potrzebne, aby uzdrowić nasz podzielony kraj.

Zdolność do odporności relacyjnej jest w dużym stopniu zależna od funkcjonowania czterech ścieżek neuronowych zapewniających połączenie. Silny mądry nerwu błędnego (zbudowany w spokojnych związkach) jest potrzebny, aby zahamować współczucie system nerwowy tak, że w przypadku konfliktu lub strach gdy się pojawi, nie musisz walczyć ani uciekać, ale możesz pozostać zaangażowany i pracować pomimo rozłączenia. Mniej reaktywny przedni zakręt obręczy (zbudowany w ramach akceptowania relacji i społeczności) pozwala na modulację bólu odczuwanego podczas rozłączenia, tak aby przepracować konflikt możliwy. Solidny neuron lustrzany system (utworzony w ramach responsywnych relacji) pozwala na dokładne odczytanie i rezonans z drugą osobą podczas: odłączenie, wzmacniające poczucie zrozumienia i bycia rozumianym – oba niezbędne do wzajemnej naprawy relacji ubierać w spodenki. I wreszcie, A dopamina Pozwala na to system nagród silnie powiązany z relacją (zbudowany w ramach zabawnych, zabawnych i radosnych relacji). pamięć udanych napraw relacji w przeszłości oraz pozytywna energia i zapał towarzyszące tym sukcesom, napędzają ciężką pracę nad budowaniem relacji opartych na wzajemnym szacunku. Budowanie pozytywnych momentów w relacji, pozwalających na pomyślne przejście od rozłączenia z powrotem do połączenia wzmacnia te cztery ścieżki potrzebne do zdrowych relacji, co z kolei prowadzi do lepszej relacji odporność.

W klasie odporność relacyjna budowana jest w ramach relacji rówieśniczych i relacji nauczyciel-uczeń, Jednakże zdolność nauczyciela do nawiązywania kontaktów i poziom stresu mają kluczowe znaczenie w budowaniu zdrowego procesu uczenia się środowisko. Podczas gdy każdy nauczyciel może mieć ciężki dzień i doświadczyć rozregulowania, chronicznie rozregulowany nauczyciel skończy z: zestresowany w klasie – nieprzewidywalność i brak bezpiecznych połączeń aktywują współczulny układ nerwowy dzieci, co prowadzi do większego stresu i mniejszej zdolności do nauki.

Dlatego też nauczyciele powinni znaleźć się w pierwszej grupie zaszczepionej. W 2020 r. w USA było około 3,7 miliona nauczycieli, a obecnie ponad 525 000 osób zmarło z powodu Covid-19. Oznacza to, że w ciągu ostatniego roku mniej więcej 1 na 7 nauczycieli zmarł z powodu choroby związanej z Covid-19. Oprócz strat niezliczona liczba nauczycieli ma swoje własne czynniki ryzyka złego wyniku Covid-19 w przypadku zarażenia, a inni mieszkają z osobą o podwyższonym ryzyku. A jednak okręgi szkolne w całym kraju poprosiły nauczycieli, aby wrócili do klas bez odpowiednią ochronę lub jakiś model hybrydowy, nie doceniając tego, co dzieje się z nerwami nauczyciela system. Znam więcej niż jedną osobę, której powiedziano, że stracą pracę lub będą zmuszeni ją przyjąć wcześniej emerytura jeśli nie wrócą do szkoły.

Nauczyciele powracający do klas bez szczepień wracają z niedopuszczalnym poziomem stresu, nie tylko z powodu zwiększonej wielozadaniowości konieczne jest przestrzeganie nowych protokołów dotyczących COVID-19 i poznanie nowych technologii w klasach hybrydowych, ale także przed narażeniem na potencjalnie zagrażającą życiu choroba. Dzieci są zaszczepione jako ostatnie i chociaż może to mieć największe znaczenie ze względu na stopień choroby u dzieci, istnieje większe prawdopodobieństwo, że dzieci będą bezobjawowymi nosicielami oraz mogą i będą przenosić wirusa do klasy. Każdy niezaszczepiony nauczyciel, który nie miał Covid-19, jest narażony na ryzyko każdego dnia pobytu w szkole. Czy rozsądne jest oczekiwanie, że nasi nauczyciele narazą się na niebezpieczeństwo zagrażające życiu ORAZ będą w stanie zbudować połączoną ze sobą klasę, w której dzieci będą mogły najlepiej się rozwijać, rozwijać i uczyć? To proszenie o zbyt wiele. Badania wykazały, że ostry stres trwający zaledwie dwie godziny dosłownie upośledza zdolność mózgu do uczenia się, a chroniczny stres, jakiego doświadczają nieszczepione osoby obecność nauczyciela w klasie, nie tylko ukształtuje środowisko uczenia się naszych dzieci, ale ostatecznie pogorszy zdrowie fizyczne i psychiczne naszych dzieci. pedagodzy. Wpływ ten jest wzmocniony w społecznościach głównie rasy czarnej i brązowej, które zostały nieproporcjonalnie dotknięte wirusem.

Gdyby edukacja była postrzegana jako prawo, do którego każdy ma w naszym kraju równy dostęp, gdyby jakość edukacji była jednakowa w całym kraju społeczności, zamiast zależeć od zamożności poszczególnych społeczności, potrzeby nauczycieli i ich systemy nerwowe byłyby lepsze strzał w nie zniknął. Byliby oni wyraźniej postrzegani jako jedni z najważniejszych pracowników w naszym społeczeństwie i otrzymaliby ochronę, której potrzebują, aby czuć się bezpiecznie i być obecni w swojej pracy. Od nich zależy cała nasza przyszłość.