Co to jest pseudo-wina?

Kylee to pięciolatka, która właśnie ma zamiar po raz pierwszy spróbować wina. Jej matka przyniosła do domu pudełko ciastek Oreo i zapomniała je odłożyć do szafki. Kylee wie, że lepiej nie jeść Oreo, zwłaszcza przed obiadem, ale tym razem nie mogła się opanować i zjadła cały rękaw. Natychmiast po zjedzeniu Oreo Kylee wiedziała, że ​​zrobiła „złą” rzecz i próbowała ukryć Oreo, aby jej matka nie widziała. Jednak jej matka dość szybko zrozumiała i zapytała Kylee, czy jadła ciastka Oreo; Kylee odpowiedziała „Nie”. Już po kilku minutach, gdy nie mogła już znieść wewnętrznego poczucia winy, Kylee wybuchła płaczem i wyznała matce, że zjadła ciastko Oreo.

Poczucie winy to silne poczucie wewnętrznego zła lub wyrzuty sumienia z powodu określonego zachowania lub działania i w rzeczywistości jest ważnym i korzystnym emocja. Poczucie winy naprawia relacje i stymuluje zachowania prospołeczne ze strony innych (Cryder i in., 2012). Ale co się stanie, gdy zaczniemy czuć się winni z powodu działań lub zachowań, które w rzeczywistości nie były „złe”? Co się dzieje, gdy poczucie winy uniemożliwia nam podejmowanie najlepszych i najzdrowszych decyzji? możliwy? Jest to koncepcja, która pojawia się w niemal każdej sesji, którą prowadzę i nazywam ją „pseudopoczuciem winy”.

Pseudowinę można konceptualizować jako rodzaj fałszywej winy. Nazywano go także tzw nerwicowy poczucie winy, wyimaginowane poczucie winy lub przewidywanie winy. Dla ułatwienia zrozumienia, kiedy pracuję z klientami, do opisania tego wszystkiego używam nieklinicznego terminu pseudo-wina. Poczucie to jest identyczne z prawdziwą winą, ale jego pochodzenie jest inne. W przypadku poczucia pseudowiny nie ma żadnego złego działania ani niewłaściwego zachowania, ale zamiast tego istnieje pewien rodzaj granicy, granicy lub zdrowego odchylenia, które powoduje to uczucie.

Czy kiedykolwiek czułeś się winny, że powiedziałeś komuś „nie” lub podjąłeś decyzję granice? Czy kiedykolwiek czułeś się winny, że nie umożliwiłeś pewnych zachowań? Są to przykłady pseudopoczucia winy, które mają kluczowe znaczenie nie tylko w zrozumieniu, ale także w wykorzystaniu go do zmiany niezdrowych zachowań.

Co to jest pseudo-wina?

Natura prawdziwego poczucia winy jest proaktywna. Skłania nas to do moralnej refleksji nad podjętą decyzją i, miejmy nadzieję, zmień to zachowanie na lepsze. Może to oznaczać przyznanie się do jakiegoś zachowania, przeprosiny za jakieś działanie lub zmianę naszego postępowania, aby nie popełnić tego samego błędu. Podstawowym celem prawdziwej winy jest wspieranie transformacji; to znaczy, że musimy zaakceptować poczucie winy i podjąć aktywną decyzję o zmianie. Kylee zaakceptowała swoje poczucie winy i postanowiła przyznać się do swojego zachowania i przyznać matce, że zjadła ciastko Oreo; optymistycznie, nie zrobi tego ponownie.

Pseudo-wina służy odwrotnemu celowi. Jest to emocja przewodnia, która podpowiada nam, że dokonujemy zdrowej zmiany. Naszym celem jest utrzymanie kursu i nie uleganie pseudopoczuciu winy. Załóżmy na przykład, że matka Kylee ma siostrę o imieniu Amy. Amy ma problemy z pieniędzmi kierownictwo i kilkakrotnie prosił matkę Kylee o pieniądze, na co jej matka się zgodziła. Ustalając limit, matka Kylee powiedziała Amy (i sobie), że nie będzie już dawać jej pieniędzy. Matka Kylee czuje się winna, ale poczucie winy wynika z ustalenia zdrowej granicy. Jeśli matka Kylee podda się pseudopoczuciu winy, w rzeczywistości wzmocni to negatywne zachowanie, a umożliwienie będzie kontynuowane. W tym kontekście istotne jest rozpoznanie, że poczucie winy pochodzi ze zdrowego miejsca wyznaczania granic.

Dlaczego czujemy pseudo-winę?

U podstaw ludzkich zachowań leży interakcja społeczna i wspólnota. Kierują nami inni i w naturalny sposób zależy nam na ich opiniach. Wyznaczanie granic, mówienie innym „nie”, a nawet zmiana własnego zachowania jest czymś nowym, a wraz z nowością pojawia się niepewność. Mimo że życie istnieje w skali szarości, wolelibyśmy, żeby było czarno-białe i przewidywalne. Możemy oswoić się z dyskomfortem lub niezdrowymi nawykami, dlatego ich zmiana jest trudna i może prowadzić do pseudopoczucia winy. Co więcej, jeśli w sprawę zaangażowane są inne osoby, dbamy o ich punkt widzenia. Nie chcemy, aby inni byli na nas zmartwieni, zranieni przez nas lub mniej o nas myśleli z powodu granic.

Nawigacja w poczuciu pseudo-winy

Jednym z pierwszych pytań, nad którym należy się zastanowić, jest natura poczucia winy. Czy zrobiłem coś niewłaściwego? Czy zrobiłem to celowo zwodzić lub skrzywdzić kogoś? Jeśli odpowiedź na te pytania brzmi nie, najprawdopodobniej mamy do czynienia z poczuciem pseudowiny. Następny zestaw pytań do autorefleksji może dotyczyć tego, jakie zachowanie zmieniam lub jakie ograniczenie/granicę narzuciłem? Pomoże nam to zrozumieć naturę uczucia. Jako ludzie mamy większą kontrolę nad naszymi zachowaniami niż nad uczuciami. Dlatego ważne jest, aby ocenić zachowania powiązane z naszym poczuciem pseudopoczucia winy i upewnić się, że nie żywimy się tymi zachowaniami. Być może nie zawsze możemy uniknąć poczucia pseudowiny, ale głębsze zrozumienie rodzaju poczucia winy, które odczuwamy, daje nam większe wsparcie i kontrolę.

Jeśli chodzi o Oreo, czasami poczucie winy może być tego warte.