Jak zapobiegać konfliktom ze starzejącymi się rodzicami

Kiedy byłam opiekun doradcą, usłyszałam całą litanię przyczyn konfliktów, jakie moi dorośli klienci mieli z rodzicami. Słuchając każdego z nich, niewidocznie pokręciłem głową i cicho powiedziałem: „Ja też”.

Konflikt międzypokoleniowy wydaje się mieć pewną uniwersalność[I], czy to moi rodzice denerwowali się, bo podejmowałem za nich decyzje, czy też moje dorosłe dzieci zastanawiały się, czy mój otępiały mózg pozwala mi samotnie wędrować po pustyni.

Chociaż słyszałem wiele permutacji konfliktów międzypokoleniowych, cztery wyprzedziły wszystkie inne: związane z tożsamość, pamięćniezależność i planowanie przyszłości.

Tożsamość

Socjolodzy utrzymują, że tożsamość osoby obejmuje jej przekonania, historię, zdolności i oczekiwania.[ii] Przypomina to podsumowanie życia danej osoby, analogicznie do opisu powieści na okładce książki. Na przykład tak ktoś podsumował 128-stronicową nowelę Ernesta Hemingwaya: Stary człowiek i morze: „Stary człowiek, mała łódka i kilka dni ukazują historię ludzkich zmagań na przestrzeni wieków”.

Nieźle jak na klasykę. Ale co się zmieni, jeśli zamiast trzydniowego wyładunku ryby w Santiago, zajmie to 20 minut? Mamy zupełnie inną historię, która może nawet nie kwalifikować się do wzmianki w magazynie wędkarskim. Ta sama zasada dotyczy tożsamości starzejącego się rodzica.

Jedzenie na wynos. Rozmawiając z rodzicem, pamiętaj, że w wieku 70 lat nie ma on już tej samej tożsamości, co w wieku 40 lat. Gdyby tak było, ich życie byłoby statyczne przez 30 lat, co trudno sobie wyobrazić. Traktuj ich takimi, jakimi są dzisiaj, a nie takimi, jakimi byli lub jakimi chciałbyś, żeby byli.

Utrata pamięci niekoniecznie jest oznaką demencji

Tak, Twoja mama może zgubić okulary pięć razy dziennie – codziennie. Czasem może zapomnieć imię Twojego syna, swojego ulubionego wnuka, ale czy są to objawy choroby Alzheimera lub innego typu choroby? demencja? Niekoniecznie.

Pamięć jest bardziej złożona, niż chciałyby wierzyć popularne programy „poprawy pamięci”. Może to być krótkotrwałe, sekwencyjne, długoterminowe lub robocze (funkcja wykonawcza).[iii] Na każdego mogą mieć wpływ narkotyki[iv], słaby sen[v], brak doświadczenia[vi], Nie rozwiązane problemy[vii]lub spadająca wraz z wiekiem zdolność przetwarzania informacji[viii], żeby wymienić tylko kilka.

Jedzenie na wynos: Zanim założysz, że Twój rodzic „traci pewność siebie”, podejdź do problemu tak, jakbyś był naukowcem klinicznym. Zanim umówisz się na wizytę u neurologa, zwróć uwagę na kontekst, częstotliwość lub nasilenie „dziwnego” zachowania nie w przypadku pojedynczego zdarzenia, ale kilku okazji.

Nie jesteś rodzicem swojego rodzica

Wszyscy chcemy być jak najbardziej pomocni naszym rodzicom, często próbując przewidzieć ich potrzeby, zanim poproszą o pomoc. Wierzysz, że zrobienie czegoś, zanim cię o to poproszono, okazuje współczucie, ale twój ojciec denerwuje się, ponieważ uważa, że ​​traktujesz go tak, jakby wrócił do swojego dzieciństwo. Część bólu, jaki zadają sobie nawzajem rodzice i dorosłe dzieci, może wynikać z rozbieżności między oczekiwaniami a rzeczywistością.[ix]

Jedzenie na wynos. Tak, możesz założyć, że zdolności twojego rodzica, od fizycznych po poznawcze i wszystko pomiędzy, spadły z biegiem lat. Nie ma jednak stałego punktu, w którym potrzebują pomocy. To ruchomy cel. Aby uniknąć niepotrzebnego konfliktu, porozmawiaj o tym, kiedy należy zaoferować pomoc, a kiedy wolą walczyć.

Zaplanuj przyszłość już dziś

Wizualizuję myślistwo dzikiego pstrąga w szybko płynących strumieniach przy 90, tak samo jak ja teraz przy 78. Ale wiem, że to równie niedorzeczne, jak wiara, że ​​kiedykolwiek przebiegnę maraton. Im bardziej pozwolę, aby „nadzieja” zastąpiła rzeczywistość, tym trudniej utrudnię życie moim dorosłym dzieciom, gdy mój mózg stanie się tak ztępiony, jak im się obecnie wydaje.

Dorosłym rodzicom może być trudno stawić czoła przyszłości mniej przyjemnej niż lata pięćdziesiąte Ozziego i Harriet Serial telewizyjny, w którym każdy problem miał proste rozwiązanie. Jednym z najtrudniejszych zadań doradczych, jakie miałem, było przekonanie o tym klienta i jego rodziny ich dynamikę, nadszedł czas, aby zbadać możliwości zablokowanej pamięci, mimo że brakowało mu lat jeden.

Jedzenie na wynos. Myślenie o różowej przyszłości podnosi na duchu. Myślenie o kimś, kto jest niepewny, może być groźne. Ale myślenie o kimś, o kim wiesz, że będzie nieprzyjemne, jest konieczne.