Jak zreformować dziecko Hoarder

Dzieci lubią trzymać się swoich rzeczy. Do tych rzeczy należą między innymi: książki planszowe, akcesoria do włosów, ubrania dla lalek, plastikowe owoce, plastikowi żołnierze, plastikowe kasy fiskalne, wróżki zębów, bazgroły ołówkowe, papierowe samoloty, gliniane rzeźby, „srebrne” monety z supermarketu, sprężyste kulki, kartonowe fortece i resztki prac domowych z plecaka. Naprawdę proste zapytała dr Julie Pike, licencjonowana psycholog i ekspertka w leczeniu zaburzeń lękowych (była na trzech sezonach TLC Gromadzenie: Buried Alive!), aby wyjaśnić, dlaczego tak trudno jest dziecku rozstać się z nieistotną kartą instrukcji Pokemona, która leżała pod jego łóżkiem od trzech miesięcy, a mimo to NIE MOŻNA WYRZUĆ! Aby pomóc rodzicom w nauczaniu dzieci, jak odpuszczać, więc nie musimy tego robić dla nich (napad złości).
RS: Używamy tutaj luźno terminu „gromadzący”. Jaka jest kliniczna definicja gromadzącego?

JP: Diagnostyczna definicja gromadzenia ma miejsce, gdy ludzie gromadzą tak wiele przedmiotów, że nie mogą wykorzystać jednej ze swoich przestrzeni zgodnie z ich przeznaczeniem i pogarsza to ich życie. Oznacza to, że powoduje ich stres kliniczny lub stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa.
RS: Dlaczego większość dzieci jest mistrzami akumulacji?
JP: To połączenie natury i wychowania. Biologicznie ma sens, że każdy człowiek chciałby zatrzymać zasoby, które uznają za niezbędne lub mogą być korzystne. Jesteśmy z natury samoobroni. Pomyśl o tym, patrząc na przedmiot. Czy to coś, z czym dziecko ma sentymentalny związek? Ich body lub koc? Zwykle uważa się to za zdrowe przywiązanie. A może to tylko nieużywane rzeczy?
Jeśli chodzi o wychowanie, zawsze mówię rodzicom: dzieci nie słuchają tego, co mówisz, obserwują to, co robisz. Musimy sami wymodelować pożądane zachowanie.
RS: Jak więc pomóc im rozstać się z rzeczami, które nie mają wartości? Jak powiedzmy, dziesiątki kolorowych pasków papieru komputerowego (np. „Streamerów”)?
JP: Zrób regułę. Jeśli przedmioty nie będą używane przez miesiąc od dzisiaj, zamierzamy je poddać recyklingowi. Albo stwórz z tego tradycję - zaplanuj regularny dzień sprzątania dla całej rodziny.
Jest to ważne: daj dzieciom uzasadnienie, dlaczego to robią. Powiedz im, że zamierzasz przekazać większe rzeczy osobom, które tego potrzebują, aby udostępnić je większej społeczności. Skoncentruj się na tym, co się dzieje.
RS: W jakim wieku możesz zacząć prosić dziecko o zagracenie własnej przestrzeni?
JP: Zdecydowanie według wieku 5 lat. Poproś ją, aby wybrała zabawkę, którą chce podzielić się z innym małym chłopcem lub dziewczynką. Oczywiście jej początkową reakcją będzie prawdopodobnie „Nie, nie, to moja zabawka!” I tu właśnie pojawia się ACT (terapia akceptacyjna i zaangażowanie). Zaakceptuj, że tak się czuje - i tak przekaż zabawkę. Zawsze używaj tego słowa i, nie ale. „Można czuć się tak, jak Ty, i tak zrobimy, ponieważ dzielenie się jest jedną z naszych wartości rodzinnych”.