Supermoon w przyszłym tygodniu może być wydarzeniem raz w życiu

Jesień 2016 okazuje się ekscytującym sezonem dla obserwatorów gwiazd, z trzema kolejnymi superksiężycami (które mają miejsce, gdy Księżyc jest najbliżej Ziemi) w październiku, listopadzie i grudniu. Ale nadchodzący supermoon w poniedziałek, listopad. 14 będzie szczególnie wyjątkowy, ze względu na wyjątkowe ustawienie Ziemi, Księżyca i Słońca. Księżyc będzie najbliżej Ziemi od 26 stycznia 1948 r. - następny podobnie duży supermoon pojawi się dopiero 25 listopada 2034 r. W skrócie: nie będziesz chciał tego przegapić.

W noc superksiężyca średnica księżyca może wydawać się nawet o 14 procent większa i całkowita powierzchnia księżyca może wyglądać nawet o 30 procent większy i jaśniejszy, według Jonathana Kempa, specjalisty od teleskopów w Obserwatorium Middlebury College. Księżyc wydaje się tak duży ze względu na położenie na swojej orbicie.

„Orbita księżyca nie jest kołem, lecz elipsą, podobnie jak planety” - mówi Kemp. „Średnio księżyc znajduje się około 239 000 mil od Ziemi. Kiedy znajduje się w perygeum lub najbliższym punkcie Ziemi, może znajdować się w odległości około 225 000 mil. Kiedy dzieje się to podczas pełni księżyca, wydaje się, że widoczny rozmiar Księżyca, widziany z Ziemi, wzrasta ”.

W tym miesiącu księżyc w pełni pojawi się w ciągu około dwóch godzin od perygeum księżyca, powodując wyjątkowy supermoon. A ponieważ zwykle jest jeden supermoon rocznie, fakt, że są trzy w ciągu trzech miesięcy, jest również dość spektakularny.

Kemp mówi, że najlepszym sposobem, aby zobaczyć supermoon, jest poszukiwanie go nisko na niebie (gdy wznosi się lub zachodzi w pobliżu horyzontu) z punktami odniesienia na pierwszym planie (jak budynki). Ponieważ jest pełnia księżyca, będzie wschodził, gdy słońce zachodzi, i zachodzi, gdy słońce wschodzi. Dzięki lornetce zobaczysz jeszcze bardziej ekscytujący widok.

„Gdy księżyc jest w pełni, większe kratery mają cechy„ promienia ”, które wyglądają jak linie skierowane w stronę przeciwną z krateru, pokrywającego znaczną część powierzchni Księżyca ”- mówi Jason Kendall, który jest na pokładzie Amateur Astronomers Association of New York. „Te„ promienie ”to strumienie skał, które zostały wyrzucone, gdy krater został utworzony przez zderzającą się asteroidę dawno, dawno temu.”