Technologia już tu pozostanie, pokonaj ją!

Allison Gopnik napisał wnikliwą kolumnę w Dziennik Wall Street, „Dziecko, które nie puściło urządzenia”, 22–23 marca 2014 r. W nim opowiedziała historię małej dziewczynki, która otrzymała „Urządzenie”, gdy miała zaledwie 2 lata. „Działa poprzez potężny i wyrafinowany interfejs nerwu wzrokowego / mózgu / umysłu, wstrzykując jego zawartość do kory mózgowej. Kiedy miała 5 lat, została całkowicie zmieciona do alternatywnego wszechświata, który stworzyło Urządzenie. ”

Gopnik opowiada dalej, jak obrazy posadzone przez Urządzenie były dla niej bardziej żywe niż własne wspomnienia. Jako dorosła kobieta była uzależniona od Urządzenia i spanikowała na myśl, że może spędzić dzień bez tego. Co to za urządzenie elektroniczne? Laptop? Inteligentny telefon? Nie, żaden z powyższych.

Urządzeniem była książka drukowana.

Ok rozumiem. I jest to przyjemny i dobrze napisany artykuł w czasopiśmie. Ale choć jest to tak sprytne, nie wydaje mi się, aby spełniało ono kryteria porównania książek, które mogą być tak uzależniające od mediów elektronicznych.

Po pierwsze, opracowujemy cyfrowe mózgi z nowymi obwodami do skimowania, a nie do dogłębnego czytania. Przeczesywanie może pomóc nam szybko wykrzykiwać słowa, ale to nie to samo, co czytanie ze zrozumieniem. To dlatego, że nie przestajemy się zastanawiać i nie czytamy dogłębnie. Dorośli zgłaszają zwiększone trudności w czytaniu długich zdań z wieloma klauzulami i szczegółowymi informacjami podstawowymi.

Po drugie, średni czas ekranu osób uzależnionych od komputerów i urządzeń mobilnych wynosi obecnie pięć godzin dziennie.

Po trzecie, oprócz przeglądania, czytelnik jest rozproszony przez sieć społecznościowa oraz zaproszenia e-mail, które nie są dostępne w książce.

Po czwarte, producenci gier elektronicznych wydają miliony dolarów na opracowanie fascynujących wyświetlaczy, aby uwieść małe dzieci. To nie Mark Twain, ludzie, waląc Huckleberry Finna na jego zaufanej maszynie do pisania.

Po piąte, w przeciwieństwie do drukowanej książki, te urządzenia elektroniczne są interaktywne. Zwiększa to prawdopodobieństwo uzależnienie. Pani Gopnik mogła być głęboko zaangażowana w czytane przez nią historie, co niewątpliwie ją wzmocniło kreatywność i wyobraźnię, ale przynajmniej nie musiała przezwyciężyć erozji prania mózgu, która ma miejsce w mediach elektronicznych. W mojej książce The Digital Pandemic omawiam dylemat mopsa w parku.

„Obserwowałem tłum ludzi śmiać się jak słodki mops ścigał kawałki chodnika od metalowych nieśmiertelników na szyi. Nasz pies był tym, co my, psychologowie, nazywamy „związanym z bodźcem”. Bodziec lub migające światła związały go tak mocno jak linę lub łańcuch i nie był w stanie uciec nad nim. Ten sfrustrowany mały facet był zarówno nadmiernie skupiony na odbijającym świetle, jak i niedostatecznie skupiony na otaczającym go świecie. Zamień słodkiego psa na niektóre z dzisiejszych dzieci i termin elektroniczny kokaina przychodzi na myśl. Korea Południowa informuje, że co piąty student jest uzależniony od korzystania ze smartfona przez ponad siedem godzin dziennie.

Martwię się również o mózgi dzieci w wieku od 4 do 8 lat. Mózg - zwłaszcza płaty czołowe - nie osiąga pełnej dojrzałości, dopóki nie osiągnie dwudziestki. Mózg rozwija się powoli, od tyłu do przodu, z niezwykle ważnymi płatami czołowymi - umożliwiającymi dziecku planowanie, ustalanie priorytetów i podejmowanie złożonych decyzji - wchodzących na końcu. Na razie nie mamy dowodów, że gry elektroniczne stymulują płaty czołowe. Nauczyciele zgłaszają zmniejszoną wyobraźnię, skróconą Uwaga rozpiętość i mniej tolerancji na frustrację w tych elektronicznych rodzajach cudów.

Czy więc witamy nową kulturę elektroniczną? Czy jest to podobne do odkrycia ognia i wynalezienia koła, czy może mniej niesamowitych dzieł, takich jak samolot i samochód? Era cyfrowa jest ważna w porządku i przynosi wiele korzyści. Nie sugeruję powrotu do dni jazdy konnej, ale pomogłoby to, gdybyśmy używali pasów bezpieczeństwa przez pierwsze 50 lat istnienia samochodu. Niezliczone życia - może nasze własne - zostałyby uratowane.

I mam inne zmartwienie. Duży. W książce Iiana McGilchrista Mistrz i jego wysłannik (Podzielony mózg i tworzenie świata zachodniego) McGilchrist ostrzega, że ​​nasza kultura zmierza w kierunku lewostronnego spojrzenia na świat, który jest odłączony i mechaniczny. Kroi i kroi ludzi w abstrakcyjne kategorie i ignoruje twórcze i humorystyczne atrybuty prawej strony mózgu.

McGilchrist uważa, że ​​lewy mózg naciska prawy mózg z istnienia. „Lewa półkula, zawsze optymistyczny, jest jak lunatyk gwiżdżący wesołą melodię, gdy leci w stronę otchłani. ” Wskazuje, że lewy mózg jest wspaniałym sługą, ale bardzo biednym panem.

Podzielam się tym strach –– strach, że w przyszłości, w przeciwieństwie do odkrycia ognia i wynalezienia koła, nadmierne poleganie na technologii przyspieszy upadek ludzkiego ducha, jaki znamy.