Jak poradzić sobie z pięknym narcyzem

1. Ciesz się jej pięknem, dopóki trwa ono i jesteście razem.
2. To narcyzm, niezależnie od jego pochodzenia (bogactwo, piękno, rodzina itp.) oznacza dramat, kłopoty, samolubstwo, egoizm, używanie, manipulowanie... Przyzwyczaić się do tego. (To radzenie sobie, prawda?)

3. Proszę nie marudzić, jęczeć, narzekać ani narzekać. Wybrałeś ją.

4. Tu nie chodzi o ciebie, ale o nią. Ssij to.

5. Nie okrążajmy jej jak ćmy wokół płomienia, bo inaczej zostaniemy spaleni. Idź prosto, na swoim kursie; więc kiedy cię upuści, przeżyjesz i nie zgubisz swojego tożsamość w jej.

6. Zachowaj poczucie humoru. Prawidłowo powiedziane historie będą niekończącym się źródłem rozrywki... może... czasami... z perspektywy czasu... przynajmniej dla wszystkich innych.

7. Zrównoważyć jej niesamowitą wagę psychiczną lekkością względnie normalnego. Zignoruj ​​trzecie przykazanie.

8. To doświadczenie edukacyjne, więc to dobrze... i źle: są rzeczy, których nie chcieliśmy się uczyć.

9. Komplementuj ją. Bądź jej społecznym lustrem (być może nieco zniekształcającym), aby iść z innymi na jej miejscu. Ona to kocha, chce, oczekuje, potrzebuje i będzie bez niej dryfować; a pochlebstwo da ci to, czego chcesz. To oczywiście wzmacnia narcyzm, więc jest to tylko krótkotrwały mechanizm radzenia sobie, ale krótkoterminowy jest dobry na dłuższą metę; a na dłuższą metę wszystko jest krótkoterminowe.

10. Nie poradzisz sobie! Nawet nie zawracaj sobie głowy próbowaniem. Zignoruj ​​wszystkie powyższe. Po prostu ciesz się. Lub biegnij po swoje życie.

PS. Tu nie chodzi o ciebie, kochanie. Przepraszam.