Co to jest amarant?

Amarant jest super wyjątkowy, ponieważ ma dwa części, które dobrze smakują: liście i nasiona. Kiedy ludzie mówią „amarant”, mają na myśli nasiona, czyli małe ukłucia, które wyglądają jak małe ziarno. Ugotowane nasiona mają rozkosznie ziemisty, orzechowy, prażony smak. Można ich używać na wiele sposobów, na jakie można by użyć komosy ryżowej, farro lub ryżu, ale istnieją różne dziwactwa, które wyróżniają ten składnik. To właśnie te dziwactwa nadają amarantowi skromny blask - i dlatego zasługuje na miejsce w Twojej spiżarni. Oto, co powinieneś wiedzieć, zanim włączysz to do swojego zdrowy reżim posiłków.

ZWIĄZANE Z: Wszyscy wiemy, że pełne ziarna są dobre dla ciebie, ale te 11 są najzdrowsze

Po pierwsze, amarant nie jest technicznie ziarno. Podobnie jak komosa ryżowa, amarantus jest pseudozbożem. Ponieważ nie jest zbożem, nie zawiera glutenu. To sprawia, że ​​amarantus jest opcją dla osób poszukujących podobnego do ziarna składnika, który może uszczypnąć hit, powiedzmy, jęczmień lub jagody pszenicy.

Ale amarant jest inny. Po ugotowaniu granulki są małe i sklejają się, tworząc konsystencję podobną do owsianki. Możesz złagodzić tę konsystencję, dodając więcej lub mniej wody do garnka. Bardziej zupowy amarantus może być lepszy pod białkiem, takim jak stek lub pieczony kurczak. Wytrawny amarantus jest raczej pomocnikiem podobnym do prosa lub ryżu.

W obu Amerykach amarantus jest uprawiany od tysięcy lat. Było to podstawą starożytnej Mezoameryki wśród cywilizacji takich jak Aztekowie. Obecnie amarantus to roślina, która ma potencjał nie tylko do ulepszania kuchni, ale także do wyżywienia świata. Może tolerować suszę i rosnąć w wielu regionach - błogosławieństwo i przekleństwo, ponieważ amarant rozprzestrzenia się tak dobrze, że w niektórych miejscach jest postrzegany jako chwast.

Wczesny sukces amarantusa jako rośliny uprawnej ma sens, biorąc pod uwagę jego wartość odżywczą. Jak na produkty niezbożowe, zawiera solidną ilość białka - zawartość waha się od 14 do 15 procent i jest wyższa niż gryka i żyto. Amarantus zawiera również fitochemikalia i jest bogaty w magnez, mangan i fosfor. Ćwierć filiżanki niegotowanego amarantusa to 200 kalorii, 37 gramów węglowodanów, 6 gramów błonnika pokarmowego i 7 gramów białka.

Teksturalnie, nasiona amarantusa lekko wyskakują podczas gryzienia. Pod względem smaku mają coś więcej niż ziemistość i prażenie, coś prawie jak masło orzechowe.

Zastosowania amarantusa są zróżnicowane. Chociaż nie jest ziarnem, ma podobną wszechstronność. Jeśli chcesz, możesz nawet ugotować go z dużą ilością wody, wmieszać masło i ser i potraktować jak polentę.

Jak gotować nasiona amarantusa? Ugotuj je tak jak ryż lub komosę ryżową. Niektóre instrukcje na opakowaniu wymagają dwóch części (lub więcej) wody na każdą część ziarna, ale może być konieczne podniesienie wody do bliżej trzech części.

Amarantus można znaleźć w sklepach spożywczych, które oferują więcej specjalistycznych składników. Amarantowe zielenie mogą okazać się trudniejsze do znalezienia. Na szczęście nie są rzadkością na targach rolniczych, częściowo ze względu na ich zamiłowanie do dzikiego rozprzestrzeniania się.

Te zielenie są radością, jak brokuły rabe bez goryczy. Pakują bogatą zieloną głębię, jak szpinak. Ale uwaga: prawdopodobnie chcesz je ugotować. Jeśli chcesz spróbować zielonej sałatki z amarantusa, potraktuj ją jak jarmuż, co oznacza, że ​​wcześnie uderz ją kwasowością (sok cytrusowy, ocet lub winegret), aby trochę zmiękczyć. Jeśli idziesz na surowo, szukaj młodszych, delikatniejszych liści.

Ale jeśli kiedykolwiek je ugotowałeś, nie gotowanie ich może być trudne. Rozwijają się przy odrobinie tłuszczu i ciepła. Po prostu podsmaż warzywa w czosnku i oliwie z oliwek. Może dodaj trochę wody, aby zmiękczyć cienkie łodygi. Kiedy to zrobisz, robią świetną stronę. I wierz lub nie, ale robią naprawdę fajną zieloną kanapkę. Amerykańscy kucharze nie do końca przyjęli amarant, co oznacza, że ​​musimy się wiele nauczyć. Nigdy nie wiesz, jakie nowe zastosowanie znajdziesz.