To dlatego kochamy drobne rzeczy: psychologia bystrości

Częścią całej bezradnej, ale nieodpartej opowieści o wielkookim dziecku jest to, że zobaczenie tych uroczych malutkich ludzie lub zwierzęta uwalniają oksytocynę - znaną również jako „hormon miłości” - która bierze udział w tworzeniu więzi emocjonalnych, wyjaśnia Varun Choudhary, MD, dyplomowany psychiatra sądowy. Ale znowu, to wykracza poza śmiejące się dzieci i ziewające szczenięta, a także dotyczy naszego przywiązania do wszystkiego, co maleńkie. Kiedy organizm uwalnia oksytocynę, „zakochujemy się w obiekcie, który nas pociąga” - mówi Pareen Sehat, MC, RCC, zarejestrowany doradca kliniczny i certyfikowany specjalista w zakresie zdrowia psychicznego praktykujący w Vancouver w Kanadzie.

ZWIĄZANE Z:8 hipnotyzujących filmów o urodzie, które musisz obejrzeć, jeśli kochasz ASMR

Oksytocyna nie jest jedynym zaangażowanym hormonem. „Dopamina to jeden z najważniejszych hormonów, który wywołuje szczęście i każdą pozytywną reakcję emocjonalną” - mówi Sehat. „Za każdym razem, gdy widzimy małe rzeczy, które wydają nam się urocze i atrakcyjne, nasz mózg uwalnia dopaminę i

sprawia, że ​​czujemy się szczęśliwi.” 

Według Sam Von Reiche, PsyD, psycholog kliniczny w Paramus, N.J. i autor Rethink Your Shrink: najlepsze alternatywy dla psychoterapii i leków, „Ludzki mózg został zaprojektowany tak, aby kochać słodkie, małe rzeczy, nagradzając nas zastrzykiem dopaminy - co sprawia, że ​​czujemy się bardzo szczęśliwi - ilekroć je widzimy, aby zagwarantować, że przyciągną nas nasze małe dzieci i będziemy chcieli się nimi opiekować i chronić ”, Von Powiedz Reiche. „To zapewnia im przetrwanie, a tym samym przetrwanie naszego gatunku”.

Jest powód, dla którego wszyscy zwracaliśmy się do muzyka, kino, i programy telewizyjne naszej młodzieży podczas najciemniejszych dni pandemii COVID-19: nostalgia może być wielkim źródłem pocieszenia. Ale nie wymaga globalnego kryzysu, abyśmy przyciągali przedmioty, które przypominają nam dzieciństwo. „Ludzie mogą doświadczać różnych emocji na obiekcie w zależności od odciśniętych emocji, które mogą być związane z pamięcią” - mówi dr Choudhary. „Na przykład małe dziecko otrzymuje od rodziców zegarek z Myszką Miki, a później maleńkie figurki Myszki Miki kojarzą się z poczuciem komfortu i bezpieczeństwa”.

Kiedy jesteśmy dorośli, mamy dziesięciolecia doświadczenia w tworzeniu silnych emocjonalnych więzi z obiektami zewnętrznymi, coś, co dr Choudhary mówi, jest częścią naszego procesu neurorozwojowego. „Psychoanalitycy nazywają je„ obiektami przejściowymi ”, ponieważ są źródłem bezpieczeństwa podczas przetwarzania i zrozumieć nasz świat ”, wyjaśnia, zauważając, że te przedmioty są zwykle małe, jak lalka, koc lub piłka. Ale, jak dowiedzieliśmy się z fabuły każdego Toy Story film, przychodzi moment, w którym dzieci wyrastają ze swoich zabawek. „Wraz z wiekiem potrzeba znalezienia zewnętrznego bezpieczeństwa maleje, a nasz wewnętrzny świat staje się bardziej widoczny” - kontynuuje dr Choudhary.

Chociaż ma to sens, tak samo jest z myślą, że w chwilach stresu wracamy do rzeczy, które dawały nam pocieszenie w młodym wieku. I nie musi to być dokładnie ten sam pluszowy miś lub zabawka, z którymi bawiliśmy się jako dziecko - ani nawet zabawka w ogóle. Może to być miniaturowa wersja przedmiotu. „Podświadomie pozytywnie kojarzymy drobne przedmioty z bezpieczeństwem i komfortem, które przyniosły nam we wcześniejszym okresie naszego życia” - mówi.

ZWIĄZANE Z:Wypróbowałem płatki zbożowe Mini Pancake, które przejmują Internet - oto moja rada, zanim to zrobisz

Nasze mózgi są często przyciągane do tego, co wyjątkowe i niezwykłe. „Miniatury - drobne przedmioty - zwracają naszą uwagę, ponieważ są niezwykłe; umysł wie, że obiekt jest bardzo nietypowy pod względem wielkości, a jednocześnie zna się na projektowaniu ”- mówi Dr Carla Marie Manly, psycholog kliniczny z hrabstwa Sonoma w Kalifornii. „W ten sposób umysł uważa, że ​​maleńki przedmiot jest pociągający - uroczy i uroczy - ponieważ wywołuje jednocześnie poczucie normalności i osobliwości”.

Jest też co Gail Saltz, MD, psychiatra i profesor nadzwyczajny psychiatrii w New York Presbyterian Hospital Weill-Cornell School of Medycyna, określana jako „czynnik zachwytu”, lub zastanawianie się, jak na świecie coś, co zwykle jest tak duże, można zrobić w takim mały rozmiar. „Widząc cud lub wyczyn, który nam przypomina to, jak niesamowici, utalentowani, kreatywni są ludzie, sprawia, że ​​czujemy się dobrze," ona mówi. „Widzenie czegoś, co sprawia, że ​​używamy naszej wyobraźni i jest tak oryginalne, [że] sprawia nam przyjemność, może, podobnie jak sztuka, [być] twórczym cudem”.

Jako ludzie lubimy mieć poczucie kontroli przynajmniej w niektórych aspektach naszego życia (chociaż w rzeczywistości tak naprawdę nie jest). Według Dr Brian Wind, psycholog kliniczny i adiunkt na Vanderbilt University, który wyjaśnia, że ​​nasza fascynacja teeny „może być również związane z faktem, że często mamy większe poczucie kontroli i władzy nad mniejszymi rzeczami”.

W tym samym duchu Levison zwraca uwagę, że pociąga nas „ich bezradność [i] niezdolność do stwarzania nam zagrożenia”. Dlatego nie tylko robienie drobiazgów sprawia, że ​​czujemy się bezpieczniej, ponieważ ich nie znajdujemy groźne, mogą również dodać nam pewności siebie, która towarzyszy poczuciu kontroli lub dominacji (nawet jeśli to uczucie jest wywoływane przez jedną z tych butelek sosu Tabasco wielkości samolotu).

Na innym poziomie niektórzy ludzie mogą skłaniać się ku miniaturom, ponieważ nie mają pieniędzy lub dostępu wymaganego do uzyskania rzeczywistych wersji. „Chociaż możemy nie być w stanie zdobyć niektórych przedmiotów, takich jak żywa sowa, drogi samochód wyścigowy lub gigantyczny posąg, miniaturowa kopia może zaoferować niesamowite emocjonalne nagrody” - wyjaśnia Manly.

Jest to również jeden z powodów, dla których ludzie kupują, a potem prezentują lub zbierają kiepskie pamiątki, gdy są poza miastem. „Pewne drobne przedmioty z podróży - na przykład malutka wieża Eiffla - mogą przynieść poczucie więzi z ważnymi wydarzeniami w życiu i ludźmi, którzy dzielili naszą podróż” - dodaje. „W zależności od wewnętrznych potrzeb i przywiązania do jakiegoś przedmiotu, miniaturowy przedmiot może przynieść poczucie przyjemności, satysfakcji, a nawet ulgi emocjonalnej”.